مارک ‌و پلو

انتشارات مثلث منتشر کرد: ظهر یک روز تابسـتان ، فرشـید با یک پیشـنهاد آمد: « یک سفر تفریحی به ترکیه!» غیر ممکن بود. من یک خبرنگار تازه کار با درآمدی اندک بودم که تازه باید هزینه های تحصیلم در دانشـگاه را هم تامین می کردم. در تفکر ما ایرانیـان سفر به خارج همیشـه کاری غیر ضروری و از سر سیری بوده است. با نگاه برآمده از چنـین تفکری پاسخ اولیه من منفی بود. اما فرشـید اصرار کرد و نتیجـه چیز دیگری شد. آن سفر انجام شد و در پی آن سفرهای دیگر! سفرهای دیگری تا امروز که این کتاب دست شماست. «مارک و پلو» مجمـوعه ایست از سفرنامه های من به فرانسـه،ایتـالیا ، ارمنسـتان ، هنـد، کره جنـوبی ، اسپـانیا ، ایالات متحـده و ... فروشگاه اینترنتی نیک بوک

از اون روزا که عکسا (جیبی)(نشر مون)

انتشارات مون منتشر کرد:آدمکدست و پاهاتچوبی و خشکن، می دونم*منصور ضابطیان متولد 1349 در تهران است. او ابتدا در رشته علوم آزمایشگاهی تحصیل کرد، اما ذوق هنری اش او را به سمت تحصیل در رشته سینما سوق داد و از دریچه های مختلفی وارد این عرصه شد. ضابطیان در این مدت در مقام مجری، نویسنده، تهیه کننده، پادکست ساز و روزنامه نگار قرار گرفت و توانست مهارت های خود را به عنوان هنرمندی خلاق و توانا نمایان کند. روزنامه نگاری را با نشریاتی مثل چلچراغ، گزارش فیلم، حیات نو و کلک آغاز کرد و از سال هفتاد و هشت وارد رسانه ملی شد. برنامه رادیو هفت یکی از محبوب ترین برنامه های تلویزیونی بود و باعث شد نام ضابطیان بیش از پیش در ذهن هنردوستان ثبت شود. او در عرصه نویسندگی نیز حضور موفقی را تجربه کرد و سفرنامه هایش جزو آثار محبوب و پرفروش به حساب می آیند. ضابطیان دو سال پی در پی جایزه قلم بلورین بهترین گفت وگوی سال و یک بار هم جایزه قلم بلورین بهترین گزارش سال را در جشنواره مطبوعات کسب کرده است کتاب پیش رو گزیده ای ست از ترانه هایی که هر ایرانی جایی آنها را شنیده است. ترانه هایی که تصویری از گذشته و خاطرات خوبمان را در ذهن پدیدار کرده و لبخندی را به ما هدیه می دهند. در این کتاب منصور ضابطیان همانند عکاسی که به دل طبیعت می زند و زیباترین و ناب ترین لحظات را شکار می کند، به قلب صدها ترانه ایرانی زده است و از میان این ترانه ها و تصنیف ها، خیال انگیزترین آن ها را انتخاب کرده است. کتاب به عکس های شهروندانی از دهه های چهل و پنجاه شمسی نیز مزین شده است. حضور عکس ها در کتاب و همراهی آنها با ترانه ها باعث می شود پیوندی هنرمندانه بین کلام و تصویر شکل بگیرد و خواننده را بیش از پیش در فضای کتاب قرار دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

دو دستی (گالینگور)

انتشارات مون منتشر کرد :سال هاست که سفر می روم و مینویسم در آغاز هر سفر دوستانم و بسیاری از کسانی که کارهایم را دنبال می کنند از من می پرسند که مقصدم کجاست و من مقصدم را می گویمواکنش ها معمولاً متفاوت است.بعضی ها هیجان زده می شوند و می گویند که دوست دارند یک روز به آنجا بروند و خیلی ها هم سری تکان می دهند و برایم آرزوی موفقیت می کنند اما درباره ژاپن انگار جریان فرق می کند تقریباً همه کسانی که به آنها می گویم عازم ژاپن هستم، اول با تعجب می پرسند: «واقعاً؟» و بلافاصله می گویند که چقدر دوست دارند دربارۀ ژاپن بیشتر بدانند خیلی از آنها اعتراف می کنند که بزرگ ترین آرزویشان دیدن ژاپن است. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

نوشابه زرد (گالینگور)

انتشارات مون منتشر کرد :وقتی نسل ما بچه بود، کانادا برایش بیشتر یک نوشابه پرتقالی خوشمزه بود که با وقوع انقلاب دیگر پیدا نمی شد ما کانادا را کمتر به عنوان یک کشور مهم و مستقل می شناختیم من اما وضعیتم فرق می کرد پدرم یک پسردایی داشت که چند سال قبل از به دنیا آمدن من رفته بود به مونترال و آنجا پزشک شده بود. من هیچ وقت او را ندیدم اما هر از چند وقتی یک نامه توی حیاط خانه مان می افتاد که رویش یک تمبر زیبا بود در ذهن من کانادا سرزمین تمبرهای زیبا بود. آنها را از روی پاکت نامه می کندم و توی آلبوم تمبرم می گذاشتم و می شد مایه ی پز دادن به دوستان و همکلاسی ها من تنها کسی بودم که توی آلبوم تمبرم تمبرهای کانادایی داشتم سالها گذشت و ما همپای تاریخ پیش آمدیم انقلاب شد جنگ شد جنگ تمام شد و حالا وقت آن بود که جهان را بیشتر بشناسیم کانادا آرام آرام در اطلاعات تاریخی و جغرافیایی ما وارد شد و آرام آرام مقصدی شد برای ایرانیانی که به دنبال جایی برای یک زندگی جدید بودند کانادا از اواسط دهه هفتاد برای خیلی از جوانهای آن دوره یک نقطه ی خاص شد. نقطه ای در دورترین جا از خانه که هم دلتنگی» می آورد و هم درعین حال «امنیت» کانادا کشور جدیدی بود با قوانین خاص و با وجود سرمای زیادش که برای ایرانی ها قابل تحمل نبود می توانست یک رفاه نسبی برای آنها فراهم آورد فروشگاه اینترنتی نیک بوک

استامبولی (گالینگور)

انتشارات مون منتشر کرد :درباره کتاب استامبولی اثر منصور ضابطیانکتاب استامبولی را اگرچه می‌شود از نظر موضوعی در دسته‌ی سفرنامه‌ها قرار داد اما حقیقت آن است که این کتاب از نظر شکل ارائه و نوع نگارش با اشکال متداول و کلاسیک سفرنامه بسیار تفاوت دارد. به‌عنوان مثال در اکثر سفرنامه‌ها، توالی زمانی، بنای اصلی روایت است و نویسنده سعی می‌کند به بیان اتفاقات سفر به‌صورت منظم بپردازد اما در استامبولی، ما با نوع جدیدی از سفرنامه‌نویسی روبه‌رو می‌شویم که دسته‌بندی فصل‌های آن بر اساس سوژه و موضوع است نه توالی زمانی.منصور ضابطیان، نویسنده استامبولی، در یک فصل به غذاهای تاریخی ترکیه می‌پردازد، ممکن است در فصل دیگر گفتگو با اهالی استانبول را مبنای سفرنامه خود قرار دهد و در فصل دیگری به بررسی کاربرد یک واژه خاص در استانبول بپردازد. خلاصه در این سفرنامه از گفتگو با یکی از شاعران مطرح ترک گرفته تا نکته‌هایی در مورد سریال‌های معروف ترکیه‌ای، مطالب جذاب و خواندنی وجود دارد. نکته‌ای که شاید برای شما نیز جذاب باشد این است که ضابطیان در بخشی از کتاب می‌گوید که برعکس تصور اکثر ما هیچگونه نشانی از آن غذای معروف «استامبولی» در شهر استانبول دیده نمی‌شود.در این کتاب مخاطب می‌تواند از طریق جهان کلمات و به واسطه نگاه خاص مولف، به نکات مختلف فرهنگی و گردشگری و جامعه‌شناسانه‌ای دست یابد که شاید حتی با سفر به استانبول نیز قابل دسترسی و دریافت نباشند. به‌عنوان مثال در بخشی از سفرنامه مولف به بیان گفتگوی خود با یک خدمه جوان رستوران، با تحصیلات و علایق خاص، پرداخته است که دارای نکات فرهنگی و جامعه‌شناسانه بسیار جالب و مهمی است. نکاتی که از طریق خواندن یک سفرنامه معمولی و یا حتی سفر به استانبول به دست نمی‌آید. قلم منصور ضابطیان در کتاب استامبولی همواره رگه‌هایی از طنزی شیرین را با خود به همراه دارد و همین موضوع باعث می‌شود که مخاطب در هنگام خواندن این اثر احساس خستگی نکند. طرح جلد طنازانه و وجود عکس‌های سفر نیز بر جذابیت آن افزوده‌اند.بخشی از کتاب استامبولی«آفتاب اول پاییز خودش را از لابه‌لای برگ‌های چنار توی خیابان کشیده روی بالکن بزرگ خانه ابادا. مثل همه جای دنیا آفتاب پاییز حسابی می‌چسبد. یک شادی و غم توامان دارد و یک سرخوشی و رخوت همزمان.» فروشگاه اینترنتی نیک بوک

بی زمستان

انتشارات مثلث منتشر کرد:علاوه بر لابی بزرگش که پر است از آدم‌های ریز و درشت از ملیت‌های مختلف، حیاط هم غلغله است. غلغله‌ی آدم‌هایی که هرکدام از جایی و نژادی هستند، می‌خندند و سرخوش‌اند و گوش سپرده‌اند به نوای موسیقی و چشم دوخته‌اند به دیوارهای نقاشی شده و گرافیتی‌های زیبا. اینجا درست شبیه اجلاس سالیانه‌ی سازمان ملل متحد است. با این تفاوت که نه کسی می‌خواهد بحران برمه و یمن را حل کند، نه کسی دغدغه‌ی تحریم دارد، و نه کسی می‌خواهد جنایت‌هایش را توجیه کند.... سیاست جایش را به آرامش داده و لبخند زبان مشترک همه‌ی آدم هاست. اینجا دندان‌ها برای فشار آوردن بر خرخره‌ی کسی ماموریتی ندارند. ماموریتشان این است که بیرون بیفتند و سفیدی‌شان را در این شامگاه پائیزی نیمه‌ی نوامبر به رخ بکشند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

نوشابه زرد (شومیز)

انتشارات مون منتشر کرد: وقتی نسل ما بچه بود کانادا برایش بیشتر نوشابه‌ی پرتقالی بود که با وقوع انقلاب دیگر پیدا نمی‌شود. ما کانادا را کمتر به عنوان یک کشور مهم و مستقل می‌شناسیم. من اما وضعیتم فرق می‌کرد. پدرم یک پسر دایی داشت که چند سال قبل از دنیا آمدن من رفته بود به مونترال و آنجا پزشک شده بود. من هیچ وقت او را ندیده بودم اما هر از چند وقتی یک نامه توی حیاط خانمان می‌افتاد که رویش یک تمبر زیبا بود. در ذهن من کانادا سرزمین تمبرهای زیبا بود. آن‌ها را از روی پاکت نامه می‌کندم و توی آلبوم تمبرم می‌گذاشتم و می‌شد مایه‌ی پز دادن به دوستام و هم کلاسی‌ها. من تنها کسی بودم که توی آلبوم تمبرم تمبرهای کانادایی داشتم.سال‌ها گذشت و ما همپای تاریخ پیش آمدیم. انقلاب شد، جنگ تمام شد و حالا وقت آن بود که جهان را بیشتر بشناسیم. کانادا آرام آرام در اطلاعات تاریخی و جغرافیایی ما وارد شد و آرام آرام مقصدی شد برای ایرانیانی که شرایط زندگی در کشورشان را برنمی‌تافتند و به دنبال جایی برای یک زندگی جدید بودند. کانادا از اواسط دهه‌ی هفتاد برای خیلی از جوان‌های آن دوره یک نقطه‌ی خاص شد. نقه‌ای در دورترین جا از خانه که هم (دلتنگی) می‌آورد و هم عین حال (امنیت). کانادا کشور جدیدی بود با قوانین خاص و با وجود سرمای زیادش که برای ایرانی‌ها قابل تحمل نبود، می‌توانست یک رفاه نسبی برای آن‌ها فراهم آورد…فروشگاه اینترنتی نیک بوک

دو دستی (شومیز)

انتشارات مون منتشر کرد:سال هاست که سفر می‌روم و می‌نویسم. در آغاز هر سفر، دوستانم و بسیاری از کسانی که کارهایم را دنبال می‌کنند از من می‌پرسند که مقصدم کجاست و من مقصدم را می‌گویم واکنش‌ها معمولاً متفاوت است. بعضی‌ها هیجان زده می‌شوند و می‌گویند که دوست دارند یک روز به آنجا بروند و خیلی‌ها هم سری تکان می‌دهند و برایم آرزوی موفقیت می‌کنند.اما درباره ژاپن انگار جریان فرق می‌کند. تقریباً همه کسانی که به آنها می‌گویم عازم ژاپن هستم اول با تعجب می‌پرسند: «واقعاً؟» و بلافاصله می‌گویند که چقدر دوست دارند درباره‌ی ژاپن بیشتر بدانند. خیلی از آنها اعتراف می‌کنند که بزرگ‌ترین آرزویشان دیدن ژاپن است. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

استامبولی (شومیز)

انتشارات مون منتشر کرد:من یك کتاب به استانبول بدهکار بودم. استانبول نخستین شهری بود که مرا با جهانی فراتر از سرزمین خودم آشنا کرد و به زندگی امروزم، که با سفر معنا می شود، جان بخشید. استانبول در بیست و هفت سالگی ام مرا به سوی خود فراخواند و نشانم داد که جهان شکل دیگری است. از آن سال ها تا این سفر بارها و بارها به استانبول سفر کردم اما هیچ وقت سفرم آن قدر طولانی با آنقدر با فراغ بال نبود که بتوانم کتابی درباره آن بنویسم. اگر نگویم استانبول عجیب ترین شهری است که در زندگی دیده ام، دست کم می توانم ادعا کنم که یکی از عجیب ترین شهرهایی است که به آن سفر کرده ام. شهری بینابین سنتی چندهزارساله و مدرنیسمی اغراق شده که گاهی در اروپای غربی هم نمی شود نمونه اش را دید.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

چای نعنا

انتشارات مثلث منتشر کرد:مراکش دروازه آفریقاست و نزدیکترین کشور آفریقایی به اروپا، مراکش زمانی مرا وسوسه کرد که در جنوب اسپانیا فیلم می ساختم و وقتی درکوچه پس کوچه های گرانادا قدم میزدم،احساسی از خویشاوندی با مردم آن منطقه داشتم.ایرانی ها مراکش را چندان نمی شناسند.در همه ی این سال ها مراکش جزو کشورهایی بوده که ایرانی ها کمتر به آنجا رفت وآمد داشته اند. حتی تا همین چند سال پیش هم ویزایی برای رفت وآمد صادر نمی شد.ریشه ی اختلافها شاید به سال های اول انقلاب برگردد؛زمانی که ملک حسن،پادشاه مراکش، محمدرضاپهلوی را پس از سقوطش در تهران در رباط پناه داد.از همان موقع بود که ملک حسین،پادشاه اردن،و انور سادات،رییس جمهور مصر،رفت توی لیست سیاه و 35 سال طول کشید تا فراموشی تاریخ به داد برقراری ارتباط مجدد بین مردم دو کشور برسد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

پک استامبولی و نوشابه زرد (2 جلدی)

انتشارات مون منتشر کرد: در این پک دو جلد از پرطرفدارترین سفرنامه های منصورضابطیان گنجانده شده است که شامل شرح سفر او به ترکیه و کانادا می باشدفروشگاه اینترنتی نیک بوک

سباستین

انتشارات مثلث منتشر کرد: وقتی پرچم آمریکا بالا می‌رفت و در وزش نسیم کناره‌ی اقیانوس اطلس، ستاره‌هایش را به رخ دشمن قدیمی می‌کشید، با خودم فکر می‌کردم آینده‌ی کوبا چگونه خواهد بود؟ قضاوتی نمی‌کنم که بهتر است یا بدتر، این خود را کوبایی‌ها باید بگویند و تاریخ، اما هرچه هست دیگر شبیه کوبای امروز نخواهد بود. کوبایی که هنوز روح فیدل با همه‌ی کهنسالی‌اش در آن حضور دارد، کوبایی که هنوز «چه» قهرمان رویاهایش است، کوبایی که یکی از آخرین مظاهر دیگرگون بودن است...من دوست دارم این کوبا را ببینم، نه کوبایی که مثل جاهای دیگر دنیا پر از مک‌دونالد و کی اف‌سی است. من دوست دارم بر دیوارهای شهرهایش عکس چه‌گوارا را ببینم نه جاستین بیبر را...چند روز بعد خطر جدی‌تر شد. باراک اوباما هم قرار شد برای ملاقات آمریکاییزه شدن سرعتی بیش از پیش خواهد گرفت. باید می‌جنبیدم، اگر امسال هم به کوبا نمی‌رفتم معلوم نبود تا سال دیگر چه میزان تغییرات در آن‌جا صورت بگیرد و چقدر کوبا می‌تواند از دام کاپیتالیسم برهد و هم‌چنان شبیه جاهای دیگر نباشد. باید می‌جنبیدم و می‌رفتم. باید آخرین یادگاری‌های استقلال را می‌دیدم و ثبت می‌کردم... . فروشگاه اینترنتی نیک بوک