گزاره‌هایی در ادبیات معاصر ایران (شعر)

نقد ادبی

نظریه‌های ادبی در جهان غرب به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته و دیگر توضیحات دوباره و بازتولید آن در ایران سودمند به نظر نمی‌رسد. روشن است كه توضیحات خود صاحب‌نظران و شاگردان آنان كافی است و بهتر است كه ما تنها به مطالعه و ترجمه آن‌ها رو كنیم. اما رویكرد‌های تمرینی، عملی و كاربردی بر این نظریه‌ها همچنان كاری شایسته است و گروهی به ویژه در جهان غرب دست به این كار زده‌‌اند. در كتاب حاضر تلاش شده است این نظریه‌ها، همراه با گزارش اجمالی، در شعر و داستان كوتاه ایرانی نشان داده شود. این تمرین با آثاری صورت گرفته كه ایرانی‌ها با آن‌ها آشنایند و در همین كتاب نیز خواندن آن در زمانی اندك میسر است.

پیام هدایت

هدایت (1281-1330) در روزگاری زندگی می کند که سخن از آزادی، نوگرایی و مشروطیت (1285) است، اما پندارهای چیزه روزگار از آن حاجی ابوتراب های ریاکار و کهنه گرایی است که ریشه در باورهای شاه شهید دارند و اکنون آزادی خواه شده اند و دموکراسی را با برداشتهای خود گزارش می کنند تا آن را نیز شاهانه رام گردانند و دموکراسی واقعی را بی ارج نمایند. ابوتراب ها در همه جای زندگی گذشته و اکنون به مانند سایه هایی در کنار زخم خوردگان هستند و در کالبد ضحاک تازی و بیگانگان متجاوز پس از گرفتن خانه و کدبانویش آرام نمی گیرند و یکسره با خنده های خشک و زننده، چنان رنجورشان می کنند که آنان به زیر خاک رفتن را آرزو کنند. ریشخندها و خودستای های ادیبان سنتی و عربی دان ما کمتر از خنده های آنان نیست. اینان نیز بر ارزشهای ملی همچنین بر نوگرایی ترک تازی می کنند و از درون با آزادی میانه ای ندارند و آن را در نمی یابند. فاضلان ایرانی به سرمایه های ملی و شرقی و نیز دستاورهای غربی دهن کجی می کنند و بیگانه وار به نوگرایان می تازند. همین جاست که نوگرایانی چون هدایت و نیما نه تنها از استعمارگران بلکه از بیگانه پرستان سرزمین و خانه خود در امان نمی مانند. در این خانه، که موریانه ها در و دیوار چوبینش را از بیرون و درون آهسته، اما بی درنگ می تراشند، دیگر به کجای این شب تیره می شود قبای ژنده را آویخت و دمی آرام گرفت؟

گزاره‌هایی در ادبیات معاصر ایران (داستان)

پژوهشی انتقادی کاربردی در مکتب های ادبی

انتشارات کتاب عامه منتشر کرد:کتابی که تاکنون به معرفی کاربردی و انتقادی همه ی جنبش ها و مکتب های ادبی اروپا رو کرده باشد، به چشم نمی خورد. این کتاب به معرفی مکتب ها در متن های وابسته و نقد نظریات بنیان گذاران آنها و نیز به تفاوت ها و موقعیت های گذارشان پرداخته است. متن های غربی از روزگاران باستان تا امروز گزینش و گاه ترجمه گردیده و از دیدگاه صاحب نظران همان مکتب ها بررسی و نقد شده اند. این کار درباره ی نویسندگان و شاعران ایرانی نیز صورت گرفته است و ایران داستانی دیگر دارد؛ ممکن است یک نویسنده ایرانی با همه ی مکتب های ادبی گذشته و حالش یک جا آشنا بوده و از همه یا بسیاری از شگردهایشان در آثار خود و حتی در یک اثر بهره برده باشد. با انتخاب آثار وی (و در اینجا صادق هدایت) می توانیم متون ایرانی را نمونه وار بررسی کنیم و افزون بر آن، نشان دهیم که مکتب های ادبی به آخرهای راه خود رسیده اند، زیرا جنبش ها و مکتب ها تکراری شده یا با هم ادغام گردیده اند. در این صورت مکتب ادبی دیگر چون گذشته نظریه ای برای نوشتن نیست بلکه نظریه ای برای خواندن می شود.فروشگاه اینترنتی نیک بوک