بعد دیگر نمیتوان خوابید

انتشارات چشمه منتشر کرد: در آخرین خوابی که از او دیدم کتابی را که بعد از مرگ نوشته بود می‌خواندم. به سرعت ورق می‌زدم، صحنه‌ها را درست می‌فهمیدم و همه‌چیز طبیعی بود. دوست داشتم باز هم بخوانم. اما به محض بیدار شدن حتا یک کلمه از آن‌چه خوانده بودم در یادم نماند چون انگار از جنسی که می‌شناختم نبود. کتابی که مردگان بنویسند این‌طور است، کلماتش روی کاغذ ثبت نمی‌شوند. نه کاغذ کاغذ است و نه قلم قلم، شاید روح مردگان ابزار دیگری برای نوشتن داشته باشد اما فقط حسرت ماند از تمام صحنه‌هایی که نوشته بود و یادم نبود چه بودند، حسرت این‌که شاید این داستان‌ها همان‌هایی بود که اگر نمی‌مرد قرار بود بنویسد اما دیگر نه راهی برای نوشتن‌شان بود و نه برای خواندن‌شان هیچ‌حسرتی از این عمیق‌تر نیست. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

گربه ها تصمیم نمی گیرند

انتشارات ثالث منتشر کرد:همان روز که مادرم را دفن کردند، از پله‌های ساختمان بالا رفتم تا با گوشواره‌های سنگ لاجورد و پیراهن تافتهٔ بنفش توی مهمانی زن همسایه شرکت کنم...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مرده ها در راه اند

انتشارات ققنوس منتشر کرد: نریمان به عکس سیاه و سفید دختری جوان خیره شد؛ابروهای پیوسته کمانی،چشم های بادامی درشت،پیراهن سفید،موهای تابدار تا کمر ...به نظرش آشنا می آمد اما به یاد نمی آورد او را کجا دیده است. مهوش گفت افسون موجوداتی را می دید که دیگران نمی دیدند:دیوونه ها دیو می بینن و مجنون ها جن.چشمک زد:شاه،بانو میگه بلبل هفت تا بچه می آره یکی بلبل میشه اسکندر خندید:البت شما اون بلبله هستین نریمان گره کراواتش را شل کرد و با خود گفت زن چیزی ارد که از اعتراف به آن می ترسد،هرچند به درستی نمی داند چیست زیباتر بودن در برابر زنان دیگر مغرورش میکرد و در حسادت نیاز به تحریک کمی داشت:ولی بلبل ها با بالا رفتن سن اژدها می شن. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

عشق روی چاکرای دوم

اما نمی توانستم سر برنگردانم تا نبینم پشت سرم چیست.آرام برگشتم.فقط قسمت هایی از اشیاء اتاق را می شد ببینم که امکان داشت درآینه منعکس شده باشند.فقط یک طرف آباژور،کمی ازتابلو وچراغ سقف...همه تصاویری مجازی وغیر واقعی وناقص.واقعیتی آن قدر عجیب که جز دیوانگی اسم دیگری نمیشد رویش گذاشت.کمی دورتر هم تاریکی ایستاده بود.تهدید کننده وخطرناک. ناتاشا امیری،برای داستان((آن که شبیه تو نیست) از همین مجموعه، تندیس صادق هدایت را دریافت داشته است.

هولا هولا

تیمورخان پا به زمین کوبید.«من آدمش کردم...زنیکه تو خونه ی بابای گور به گوریش نمی دونست اسب چندتا دست داره چندتا پا،حالا واسه من...»بعد با مشت به سینه اش کوبید.«من آدمش کردم...من!» وقتی همه جا سیاه شد،صدای کف زدن آدم ها توی گوشم بود.اسب هایی را می دیدم که شیهه می کشیدند و چهار نعل می تاختند اما به خاک سم هایم نمی رسیدند...