گردابی (داستان امروز افغانستان)(1)

برخیز،تارها را به نوا در بیاور،خوش آهنگ ترین ساز دنیارا.این منم که تورا فریاد می زنم.این منم که رگ هایت را به رعشه درمی آورم.این منم که گیسوانت،رودخانه های من بود وحالا بر خاک جریان دارد وشناورم درآن.برخیز،کوه ها در خوابند.رودخانه ئها در خوابند.پرنده گان آن سوی خاک کوچیده اند و گرگ ها زمستان را زوزه می کشند.دمبوره ات را بردار.از گیسوانت تاری بساز وبه صدا دربیاور.بنواز،بنواز مخته های((سر کوه بلند))را.تا ابد بنوار که آرامش من است.بنواز تا ریشه های انگور را به شورش درآوری.من در ریشه های انگورم،در ریشه ای چنارم که شاخه هایش جای عشق بازی گنجشکانند وسایه اش آرامشی بر گورم...