خط آهن زیرزمینی

انتشارات علمی منتشر کرد:خط آهن زیرزمینی رمانی پر افت‌وخیز است که شبکه‌ای از شخصیت‌های درهم‌تنیده دارد. شخصیت‌های سیاه و سفید که می‌کوشند به گریز برده‌ای فراری پیش از جنگ داخلی امریکا کمک کنند.ماحصل کار نویسنده اثری است که در عین بیان واقعیت‌های تلخ برده‌داری احساسات خواننده را به شگفت‌انگیزترین حالت درگیر فضا می‌کند و به قول منتقدی «پژواکی است از محبوبِ تونی موریسن، بی‌نوایانِ ویکتور هوگو و مرد نامرئیِ رالف الیسن» که باز در همین حال، گویا تابلویی است که بورخس و کافکا و سوئیفت هم بر آن نقشی زده‌اند.کورا، برده‌ی فراری در مسیر گریز خود تصویری از امریکا و گذشته‌ی آن به روایت می‌کشد که برای هر خواننده‌‌ای تازگی دارد و از پس واقعیت سبع و تمثیل حکایت‌گونه‌اش قدرت قلم نویسنده را آشکار می‌کند.قلمی که تأثیر وقایع معاصر را می‌توان به‌وضوح در آن دید: کشته شدن سیاه‌پوستان امریکا به دست پلیس، اخراج مهاجران به دلیل ترس و تعصب سیاست‌مداران و بسیاری رفتارهای کوته‌نظرانه‌ی دیگر که جامعه‌شناسان می‌پنداشتند از تمدن غرب بیرون رفته است. لیکن به قول فاکنر: «گذشته نمرده. حتی هنوز نگذشته.»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

سیمه گنجی

راه آهن زیرزمینی

انتشارات آناپنا منتشر کرد:هر برده ای شب و روز به فرار و آزادی فکر می کند. خواب آن را می بیند. هر رویایی یک رویای فرار است، حتی اگر شبیه به رویای فرار نباشد. رویای داشتن یک جفت کفش نو هم یک رویای فرار است.آزادی یعنی کار گروهی برای رسیدن به چیزی دوست داشتنی... وقتی کسی چندین بار فروخته می شود، دنیا به او می آموزد که حواسش را بیشتر جمع کند.گاهی اوقات اربابان کشاورزانی بودند که چیزی جز یک زندگی ساده نمی خواستند، گاهی نیز مردان و زنانی بودند که می خواستند دنیا را صاحب شوند.غیر ممکن بود که برده ای آن قدر جسارت داشته باشد به یک سفید پوست بگوید که به مناسبت روز تولد فلان برده نمی تواند کار کند. همه می دانستند که سیاه ها هیچ روز تولدی ندارند.فراری ها همیشه با خیانت دوستانشان برگردانده می شوند.فراری ها در راه بازگشت مورد سوء استفاده قرار می گرفتند قبل از این که اجازه داشته باشند بمیرند.هر وقت که سفید پوست ها مجازاتی را به تاخیر می انداختند معلوم بود که خواب هایی برای برده های بیچاره دیده اند.خطرناک تر از یک سیاه تفنگ به دست، یک سیاه کتاب به دسته.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

محمد واشقانی فراهانی

پسران نیکل

انتشارات روزگار منتشر کرد:همزمان با جنبش اعتراضی سیاهپوستان در فرنچ تاون تالاهاسی، پسر نوجوان سیاهپوستی به نام الوود کورتیس در روز کریسمس چند تکه لباس به همراه یک صفحه گرامافون هدیه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد، صفحه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از سخنرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مارتین لوتر کینگ. سخنرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های آتشین لوترکینگ عمیقا در ذهن و دل الوود حک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود: «تو هم مثل دیگران قابل احترامی.» پدر و مادر الوود در کودکی او را رها کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و او اکنون با مادربزرگش زندگی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. با قوانین ناعادلانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که در دهه 60 آمریکا در مورد سیاهپوستان اعمال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد یک اشتباه کوچک کافی بود تا پسر سیاهپوست معصومی مثل الوود از جایی مثل دارالتادیب نیکل سردربیاورد و مسیر زندگی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش برای همیشه تغییر کند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مهدی احشمه

انتشارات خوب منتشر کرد:الوود آرزو دارد در دانشکده سیاهپوستان شهر درس بخواند. روزی که برای آشنایی با حال و هوای دانشکده راهی آنجا می شود، ندانسته سوار خودرویی سرقتی می شود و پلیس دستگیرش می کند. تبعیض نژادی در آمریکای دهه 1950، وضعش را وخیم تر می کند. او را به دارالتأدیب «نیكل» می فرستند. شعار آنجا این است که در صلح و آرامش، مردانی شریف بار می آورد. اما واقعیت چیز دیگری است! دوستان الورود یامقاومت می کنند و سربه نیست می شوند، یاپیش چشمش به موجوداتی بی اراده و مطیع تبدیل می شوند. اما الوود مدام گفته مارتین لوتر کینگ را در ذهنش مرور می کند و راه دیگری در پیش می گیرد:« ما را به زندان بیندازید، خانه هایمان را بمباران کنید، فرزندانمان را تهدید کنید، کتک بزنید و نیمه جان رها کنید؛ ما همچنان به شما عشق خواهیم ورزید.»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

غلامرضا صراف

پسران نیکل (خانه فرهنگ و هنرگویا)

انتشارات گویا منتشر کرد: الورد جوان سیاه پوستی‌‌‌ست که هدفش راهیابی به دانشگاهی در نزدیکی‌‌‌های خانه است. اما نادانسته سوار یک ماشین سرقت شده می‌‌‌شود و بعد، محکوم به این که مدتی را در نیکل بگذراند. آنچه در آکادمی نیکل می‌‌‌گذرد، با تصویری که مردم از آن دارند، هیچ قرابتی ندارد، اما الوود آرمان‌‌‌گرا و خوش‌‌‌بین تصمیم می‌‌‌گیرد از سختی‌‌‌های آنجا درس بگیرد. از سر خوش‌‌‌شانسی با ترنر آشنا می‌‌‌شود که مثل او ایدئالیست نیست، اما به الوود کمک می‌‌‌کند که در آکادمی نیکل زنده بماند. آنچه الوود در آنجا تجربه می‌‌‌کند، دیگر هرگز رهایش نمی‌‌‌کند. این داستان بر اساس تاریخچه‌‌‌ی مدرسه‌‌‌ای پسرانه در فلوریدا نوشته شده که صد سال پس از تأسیس، سرانجام در سال 2011، تعطیل شد، «آکادمی نیکل»ی که کُلسُن وایتهِد در این داستان بیان می‌‌‌کند نیز نوعی مؤسسه است که هدفش اصلاح پسرهای بد و تبدیل آن‌‌‌ها به مردان جوان خوب است. داستان پسران نیکل که در دهه 1960 میلادی رخ می‌‌‌دهد، هم کتابی خواندنی است و هم وقایع نگاری قدرتمندی از نژادپرستی و نابرابری که همچون اهرمی میل ما به نادیده گرفتنش را به چالش می‌‌‌کشد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

سعید کلاتی

انشارات کوله پشتی منتشر کرد:کورا دختری ست که در یک مزرعه پنبه در ایالت جورجیا برده است و کم کم قدم به دنیای زنانگی می گذارد،دوره ای که دردهای بیشتری در انتظارش است.یک روز سزار،برده جدیدی که از ویرجینیا آمده،با او در مورد راه آهن زیر زمینی صحبت می کند و با هم تصمیم سختی می گیرند: فرار. راه آهن زیر زمینی،هم به سرزمین آزاد متصل می شود،هم به سرزمین های موافق برده داری،و می توان با سفر در این راه آهن،چهره واقعی آمریکا را در آن دوران دید. اما آن دو به کجا می رسند و چه سرنوشتی در انتظارشان است؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک

معصومه عسکری

انتشارات آسو منتشر کرد :داستان راه آهن زیرزمینی درباره زن جوان و برده ای به نام کورا است که بهوسیله راه آهن خیالی از نظام برده داری در آمریکا فرار می کند.کورا از جورجیا،کارولینای جنوبی ،کارولینای شمالی،تنسی و درنهایت به ایندیانا سفر می کند.کورا در هر مرحله از این مسیر خطرناک بایک افسانه برده داری مواجه می شود که شاهد جنایات متعدد است.اوتلاش می کند تا به امیدش برای زندگی بهتر ادامه دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

الهام افسری

انتشارات ثالث منتشر کرد:راه آهن زیر زمینی در واقعیت شبکه‌ای بوده از آدم‌هایی که به بردگان فراری کمک می‌کرده‌اند.کورا، قهرمان راه آهن زیرزمینی، دختر سیاهی است که می‌گریزد. قدم به قدم راه، صیادی کار کشته به نام ریجوی تعقیبش می‌کند و کورا درک می‌کند که زنجیر بردگی بلندتر از حصارهای مزرعه رندال بوده است. راه آهن زیر زمینی جایزه پولیتزر ۲۰۱۷ را برده است و روزنامه‌ها و مجلات معتبر زیادی از جمله گاردین، نیویورک تایمز و… یک صدا اثر ار تحسین کرده‌اند.باراک اوباما در مورد راه آهن زیرزمینی در مصاحبه با نیویورک تایمز می‌گوید: آخرین رمانی که خواندم راه آهن زیرزمینی اثر کولسن وایتهد بوده است. رمانی یادآور تمام مصیبت‌های برده داری که نسل به نسل به ما ارث رسیده، نه فقط شکنجه‌های بیرونی، بلکه تغییرات روح‌ها و قلب‌ها.فروشگاه اینترنتی نیک بوک