فاجعه سرخپوستان امریکا

انتشارات خوارزمی منتشر کرد :این رمان به روشن ترین شکل، خشونت بنیادینی را بازنمایی می کند که در دل تمدن ما حک شده است. وحشتی که تمدن مدرن همه تلاشش را می کند تا آنرا به فراموشی بسپارد تا انسانها به یاد نیاورند که عالی ترین دستاوردهای بشری، لاجرم بر خون و زخم شکست خوردگان بنا شده است.نویسنده موفق به خلق اثری شده است که می توان آن را به چهار صفت بدیع، جدی، عظیم و شکوه مند توصیف کرد.بدیع از این جهت که نویسنده نخستین کسی است که درباره غرب آمریکا با مراجعه به اسناد و مدارک و نوشته های روزنامه نگاران آن دوره، و اعترافات روسای قبایل سرخپوست و انبوه گزارشهایی که در بایگانی سنای آمریکا و( اداره امور سرخپوستان) یافته، دست به نگارش کتاب زده است. جدی برای اینکه به صرف هوس یا جانبداری یا تعصب نژادی، نخواسته سرخپوستان را بد جلوه دهد و از سفید پوستان خوب بگوید.وی همانطور قساوت و شرارت سرخپوستان را منعکس می کند که وحشی گری سفید پوستان را.و وقتی در میان سفید پوستان کسانی را با افکار و آرمانهای انسانی و رفتار جوانمردی می یابد از ایشان به نام یاد می کند: کاری که شایسته هر مورخ واقعی ست. و اما عظمت اثر در بدیع و اصیل بودن آن نهفته است، چرا که هیچ نکته ای از واقعیت در آن فرو گذار نشده است.فاجعه سرخپوستان آمریکا مهمترین و کامل ترین اثری است که در باره زندگی سرخپوستان و تجاوز سفید پوستان به سرزمینهای آباء و اجدادی آنها به نگارش در آمده و خواننده با سبک و سیاق و رفتار سرخپوستان و فریب و ستمکاری متجاوزین سفید در تصرف سرزمینها و تملک و بهره کشی از سرخپوستان آشنا می شود....شب به سرعت فرا می‌رسید سربازان اردوگاهی در کنار رودخانه کوچکی بر پا کردند و نگهبانانی به پاسداری شه ین‌ها گماشتند آن شب ناراحتی خاصی بر روسا حکمفرما بود و همه با هم بحث و گفت‌وگو می‌کردند که سربازان با ایشان چه خواهند کرد.تصمیم گرفتند بهترین تفنگ‌ها و هفت تیرهای خود را قطعه قطعه پیاده کنند و پنهان کنند و فقط تفنگ‌های شکسته و بی‌مصرف را دم دست بگذارند تا اگر سروان به آنان امر کرد که اسلحه را تحویل بدهند آنها را بدهند این بود که برای پنهان کردن قطعات جدا شده اسلحه‌ها از تاریکی شب استفاده کردند، لوله‌ها را به زنها سپردند تا در زیر لباس‌شان قایم کنند و فنرها و چخماق‌ها و لولاها و فشنگ‌ها و سایر قطعات کوچک را نیز به صورت گردن بند و دیگر زینت آلات کشف و لباس در آوردند.از قضا، صبح روز بعد، جانسون به سربازان خود دستور داد که شه ین ها را خلع سلاح‌ کنند. سرخپوستان تفنگ‌ها و هفت تیرها و تیرو کمان‌های کهنه و شکسته خود را به صورت توده کوچکی بر زمین گذاشتند و سروان به سربازان اجازه داد که آنها را به عنوان غنیمت جنگی بین خود تقسیم کنند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

محمد قاضی

محمد قاضی فرزند میرزاعبدالخالق قاضی در ۱۲ مرداد ۱۲۹۲ در شهر مهاباد در استان آذربایجان غربی ایران به دنیا آمد. از ابتدای دههٔ ۱۳۲۰ با ترجمهٔ اثری کوچک از ویکتور هوگو به نام «کلود ولگرد»، نخستین قدم را در راه ترجمه برداشت و پس از آن ۱۰ سال ترجمه را کنار گذاشت. در سال ۱۳۲۹ پس از صرف یک سال و نیم وقت برای ترجمهٔ جزیره پنگوئن ها اثر آناتول فرانس، به زحمت توانست ناشری برای این کتاب پیدا کند، اما سه سال بعد که این اثر انتشار یافت، به دلیل شیوایی و روانی و موضوع متفاوت کتاب، آناتول فرانس از ردیف نویسندگان بی بازار که کتابشان را در انبار کتاب فروشان در ایران خاک می خورد به درآمد. در این باره نجف دریابندری در روزنامه اطلاعات مطلبی با عنوان «مترجمی که آناتول فرانس را نجات داد» نوشت. در سال ۱۳۳۳ کتاب «شازده کوچولو» نوشتهٔ سنت اگزوپری را ترجمه کرد که بارها تجدید چاپ شد. محمد قاضی با ترجمهٔ دورهٔ کامل «دن کیشوت» اثر سروانتس در سال های ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۷ جایزهٔ بهترین ترجمهٔ سال را از دانشگاه تهران دریافت کرد.[۲]محمد قاضی در ۱۳۵۴ به بیماری سرطان حنجره دچار شد و هنگامی که برای معالجه به آلمان رفت، بیماری تا...

محمد قاضی فرزند میرزاعبدالخالق قاضی در ۱۲ مرداد ۱۲۹۲ در شهر مهاباد در استان آذربایجان غربی ایران به دنیا آمد. از ابتدای دههٔ ۱۳۲۰ با ترجمهٔ اثری کوچک از ویکتور هوگو به نام «کلود ولگرد»، نخستین قدم را در راه ترجمه برداشت و پس از آن ۱۰ سال ترجمه را کنار گذاشت. در سال ۱۳۲۹ پس از صرف یک سال و نیم وقت برای ترجمهٔ جزیره پنگوئن ها اثر آناتول فرانس، به زحمت توانست ناشری برای این کتاب پیدا کند، اما سه سال بعد که این اثر انتشار یافت، به دلیل شیوایی و روانی و موضوع متفاوت کتاب، آناتول فرانس از ردیف نویسندگان بی بازار که کتابشان را در انبار کتاب فروشان در ایران خاک می خورد به درآمد. در این باره نجف دریابندری در روزنامه اطلاعات مطلبی با عنوان «مترجمی که آناتول فرانس را نجات داد» نوشت. در سال ۱۳۳۳ کتاب «شازده کوچولو» نوشتهٔ سنت اگزوپری را ترجمه کرد که بارها تجدید چاپ شد. محمد قاضی با ترجمهٔ دورهٔ کامل «دن کیشوت» اثر سروانتس در سال های ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۷ جایزهٔ بهترین ترجمهٔ سال را از دانشگاه تهران دریافت کرد.[۲]محمد قاضی در ۱۳۵۴ به بیماری سرطان حنجره دچار شد و هنگامی که برای معالجه به آلمان رفت، بیماری تارهای صوتی و نای او را گرفته بود و پس از جراحی، به علت از دست دادن تارهای صوتی، دیگر نمی توانست سخن بگوید و از دستگاهی استفاده می کرد که صدایی ویژه تولید می کرد. با این حال کار ترجمه را ادامه داد، و ترجمه های جدیدی از او تا آخرین سال حیاتش انتشار می یافت. وی ۵۰ سال ترجمه کرد و نوشت و نتیجه تلاش او ۶۸ اثر اعم از ترجمه ادبی و آثار خود او به زبان فارسی است.محمد قاضی در سحرگاه چهارشنبه ۲۴ دی ۱۳۷۶ در ۸۴ سالگی در تهران درگذشت. همسر وی، «ایران» پیش از او درگذشته بود. محمد قاضی در شهر زادگاه خود مهاباد به خاک سپرده شد.در فروردین ۱۳۸۶ خورشیدی در کوی دانشگاه مهاباد از مجسّمه محمد قاضی به بالای چهار متر ساختهٔ هادی ضیاءالدّینی پرده برداری شد