خر مرده

انتشارات نیماژ منتشر کرد: محمد نصرت نسین معروف به عزیز نسین شاعر، نویسنده و مترجم در سال 1915 در استانبول به دنیا آمد. در سال 1935 وارد مدرسه‌ی نظامی کوله‌لی شد و در سال 1937 در مدرسه‌ی جنگ آنکارا به تحصیل ادامه داد و به درجه ستوانی رسید. در آن دوران در کنار اندوخته‌های نظامی‌اش به تحصی در رشته‌های هنرهای تزئینی دانشکده‌ی هنرهای زیبا ادامه داد. عزیز نسین در یکی از مصاحبه‌های خود با مجله‌ی هنری روزنامه‌ی ملیت درباره‌ی نوشته‌ی طنز گفته است: «چیزی که مرا به نوشتن واداشت، شرایط زمان بود. به صورت خلاصه می‌توانم بگویم در کل طنز فریاد پر از خشمی است که از گلوی فقر و محرومیت بیرون می‌ریزد.» این نویسنده‌ی طنزپرداز را در ایران پیش‌تر با کتاب‌هایی که رضا همراه، ثمین باغچه‌بان و صمد بهرنگی ترجمه کرده‌اند شناخته‌ایم. خدا رو شکر تو دنیایی که ازش دل کندم، از دو گروه بازخواست نمیشه‌: یکی دیوونه‌ها و اون یکی پادشاه‌ها و رئیس جمهورها... فقط این‌ها هستن که به خاطر کارهایی که انجام می‌دن، مورد بازخواست قرار نمی‌گیرن. فرض کنیم من یه رئیس جمهور بی‌مسئولیت بودم و سرفه می‌کردم. آدم‌ها می‌گفتن: «عجیب سرفه‌ی با ارزشی!» و صدای سرفه‌م رو از بلندگو پخش می‌کردن. اگه واسه خمیازه دهنم رو باز می‌کردم می‌گفتن: «وای، چه نغمه زیبایی!»... فروشگاه اینترنتی نیک بوک

انتشارات نیماژ منتشر کرد: محمد نصرت نسین معروف به عزیز نسین شاعر، نویسنده و مترجم در سال 1915 در استانبول به دنیا آمد. در سال 1935 وارد مدرسه‌ی نظامی کوله‌لی شد و در سال 1937 در مدرسه‌ی جنگ آنکارا به تحصیل ادامه داد و به درجه ستوانی رسید. در آن دوران در کنار اندوخته‌های نظامی‌اش به تحصی در رشته‌های هنرهای تزئینی دانشکده‌ی هنرهای زیبا ادامه داد. عزیز نسین در یکی از مصاحبه‌های خود با مجله‌ی هنری روزنامه‌ی ملیت درباره‌ی نوشته‌ی طنز گفته است: «چیزی که مرا به نوشتن واداشت، شرایط زمان بود. به صورت خلاصه می‌توانم بگویم در کل طنز فریاد پر از خشمی است که از گلوی فقر و محرومیت بیرون می‌ریزد.» این نویسنده‌ی طنزپرداز را در ایران پیش‌تر با کتاب‌هایی که رضا همراه، ثمین باغچه‌بان و صمد بهرنگی ترجمه کرده‌اند شناخته‌ایم. خدا رو شکر تو دنیایی که ازش دل کندم، از دو گروه بازخواست نمیشه‌: یکی دیوونه‌ها و اون یکی پادشاه‌ها و رئیس جمهورها... فقط این‌ها هستن که به خاطر کارهایی که انجام می‌دن، مورد بازخواست قرار نمی‌گیرن. فرض کنیم من یه رئیس جمهور بی‌مسئولیت بودم و سرفه می‌کردم. آدم‌ها می‌گفتن: «عجیب سرفه‌ی با ارزشی!» و صدای سرفه‌م رو از بلندگو پخش می‌کردن. اگه واسه خمیازه دهنم رو باز می‌کردم می‌گفتن: «وای، چه نغمه زیبایی!»... فروشگاه اینترنتی نیک بوک