زندگی واسیلی

رمان زندگی واسیلی، مانند دیگر کتاب‌های ادبیات روسیه، به درکِ مصائب در زندگی انسان‌ها می‌پردازد. آندری‌یف این رمان را از زاویه‌ی سوم‌شخص نوشته است؛ زاویه‌ی دیدی هوشمندانه برای القای رنج و اندوه واسیلی، بدون هیچ قضاوتِ تحمیل‌شده‌ای به مخاطب است. الگا کنیپر، همسر آنتون چخوف، واکنش او را پس‌از خواندن این رمان چنین توصیف می‌کند: “من را صدا کرد و با حالتی فریبنده و انگاری شاد، در‌حالی‌که یک‌چشمی‌خیره مانده بود گفت که هیچ می‌دانی چه وحشتی الآن به جانم افتاد؟ وای، چه کابوسی بود، این رمان!” این رمان مواجهه‌ای با درکِ اندوه بین زمان و مکان است. اندوهی که گاهی تیشه به ریشه‌ی آدمی‌می‌زند و او را از تلاش برای زیستن باز می‌دارد. این اثر روایتی از مواجهه‌ی انسان با اندوه است. شاید برگ برنده‌ی آندری‌یف در روایت این رنج همین یک کلمه باشد: تقدیر. مفهومی‌که تمام انسان‌ها از آغاز دست‌به‌گریبانِ آن بوده‌اند. کشمکشِ سخت و تحمل‌ناپذیر، برای واسیلی فیوِیسکی نیز روبه‌رو شدن با تقدیر خویش است.

رمان زندگی واسیلی، مانند دیگر کتاب‌های ادبیات روسیه، به درکِ مصائب در زندگی انسان‌ها می‌پردازد. آندری‌یف این رمان را از زاویه‌ی سوم‌شخص نوشته است؛ زاویه‌ی دیدی هوشمندانه برای القای رنج و اندوه واسیلی، بدون هیچ قضاوتِ تحمیل‌شده‌ای به مخاطب است. الگا کنیپر، همسر آنتون چخوف، واکنش او را پس‌از خواندن این رمان چنین توصیف می‌کند: “من را صدا کرد و با حالتی فریبنده و انگاری شاد، در‌حالی‌که یک‌چشمی‌خیره مانده بود گفت که هیچ می‌دانی چه وحشتی الآن به جانم افتاد؟ وای، چه کابوسی بود، این رمان!” این رمان مواجهه‌ای با درکِ اندوه بین زمان و مکان است. اندوهی که گاهی تیشه به ریشه‌ی آدمی‌می‌زند و او را از تلاش برای زیستن باز می‌دارد. این اثر روایتی از مواجهه‌ی انسان با اندوه است. شاید برگ برنده‌ی آندری‌یف در روایت این رنج همین یک کلمه باشد: تقدیر. مفهومی‌که تمام انسان‌ها از آغاز دست‌به‌گریبانِ آن بوده‌اند. کشمکشِ سخت و تحمل‌ناپذیر، برای واسیلی فیوِیسکی نیز روبه‌رو شدن با تقدیر خویش است.