شیدایی

انتشارات علی منتشر کرد:بارش بی امان بارون و صدای تیک تیک برف پاک کن ماشین و بغض و گریه و فریاد شب نیلوفریم را تب دار کرده بود. مبتلا شده بودم به عشق ، به عشقی یک طرفه و سوزان چشمم اگر جان داشت فریاد می زد از سوزش دیدن آن لحظه؛ فریاد می زد از سوختن زیر آن بوسه بی قرار، فریاد می زد از خرد شدن از نادیده گرفته شدن از به باران نشستن؛ فریاد می زد و من چقدر عاجز بودم در مقابل مردی که اخم از یادش رفته بود کنار دلبرش و مستانه دست توی دستش می رقصید. می رقصید و متلاطم می کرد باور دور من را از رسیدن به سراب نگاهش. راستی کی و کجا اینقدر عاشقش شده بودم که حتی تاب دیدن چشمان سیاهش را در تاریکی محض آن شب نداشتم ؟؟ باید حرف می زدم باید با کسی که عشق را می شناخت حرف می زدم . کسی که خوب می شنید و کمتر سرزنش می کرد دل سر کشم را از عاشق شدن مردی که عشق قبل از من لانه کرده بود در چشمهای سیاهش ...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

بوسه ای که هرگز فراموش نشد

انتشارات علی منتشر کرد:دستپاچه توی کیفم دنبال کلید می گشتم، دستی از پشت سر، گوشه ی مانتوام را گرفت و به سمت خود برگرداند. نگاهم در نگاهش گره خورد، چشم هایی که روزهای متوالی برایش اشک ریخته بودم و ثانیه ها و ساعت ها منتظر برگشتنش بود. نگاهی که اویل دوران شبابم عمیق عاشقم کرده بود. او که نوش داروی بعد از مرگ سهراب بود ، کاوه .... مانتویم را کشید به سمت خودش رو به رویم ایستاد و سرش را نزدیک کرد . لبانم قدرت حرف زدن نداشت، چانه ام می لرزید .. اشک روی گونه هایم سر می خورد، بازوانم لای هر دو دستش گیر بود . با لحن تندی گفت : - کجا؟ از من فرار می کنی؟ وایستا می خوام باهات حرف بزنم، منم کاوه ... فشاری به سینه اش دادم و خودم را عقب کشیدم تا دستانش بازوانم را ول کند......فروشگاه اینترنتی نیک بوک

ماهی زلال پرست

انتشارات علی منتشر کرد:اولین بار روی همین تخت برای عشق از دست رفته اش اشک ریخته بود. آن وقتها چند سالش بود؟ شانزده، هفده... چه فرقی داشت؟! مهم دلی بود که برای موبایل فروش آن سوی خیابان لرزیده و بدتر از آن گوشی نبود که حرف های بی سرووته دل او را بشنود. آبا پیر بود. بابا گرفتار بود و او اهل دوستی های مدرسه و دانشگاه نبود. می نشست گوشه ی همین تخت و خیره می شد به کاج ها و سروهای آن سوی پنجره و خیال می بافت. یک وقتی دل می داد به پسر آن سوی خیابان که موبایلش را ریست کرده بود و یک وقتی هم ساده لوحانه برای همکلاسی تخس دانشگاهش نقشه می کشید. اما ته همه ی این قصه های دخترانه و دور و دراز دلی بود که آنقدر توی سینه اش ماند تا عاقبت برای یک مرد کم موی شلاق خورده لرزید.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

زیر گنبد کبود

انتشارات علی منتشر کرد:-تو دیگه برای ما مردی. دستش گیر پیراهنش شد: - این پیراهن مشکی رو میبینی؟ واسه زنم پوشیدم، چند روزی میشه که مرده یه دونه سایز کوچیک هم گرفتم برای پسرم، اون هم مشکی پوشیده، خاطره ی مبهمی از یک مادر پاک دامن مرده داشته باشه بهتر از اینه که بدونه مادرش زنده ست و با ... چشم هاش رو بست و باز کرد. بازوش گیر دست سامان شد. سر چرخوندم امیر رو دیدم که دورتر ایستاده و فقط نگاه می کرد. چرا از خواهرش دفاع نکرد؟ جلوی چشمش کتک خوردم هیچی نگفت، یعنی اون هم، هم عقیده ی سامیار بود؟ دوباره به سامیار نگاه کردم و بلند شدم:هیچ معلوم هست چی میگی؟ من رو دزدیدن.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

من بی ما (نشر علی)

انتشارات علی منتشر کرد:- عین این انسانای غارنشین به آتیش به پا کنیم. تو بری شکار، من مراقب بچه هامون باشم . صدای خنده ایمان در غار چند برابر می شد و هنوز در گوشم بود. نگاهم روی سکو نشست. ایمان را دیدم که با لبخند دستش را به سمتم دراز کرده بود و می گفت: - بیا بالا ایمان نبود و من به همان سمت رفتم. دیگر به کمکش احتیاج نداشتم. چشم چرخاندم تا اسم خودم و او را پیدا کنم. صدای خودم در سرم پژواک شد. - ما هم یه کم جلف بازی این عاشقا رو در بیاریم. تصویر ایمان و خنده اش در مقابل چشمانم نقش بست. - چند وقت بعدم با بچمون میایم اینجا ببینیم هنوز نوشتمون هست یا نه. اگه بود اسمشو اضافه می کنیم. دوباره صدای خنده ها. در همان نقطه ایستادم . - اینجا. همانجایی که ایستاده بودیم و اسم هایمان را حک کرده بودیم. با دیدن رد محوی از اسم هایمان بغض کمرنگی در گلویم نشست. دستی روی آن کشیدم. هیچ چیز برای پررنگ کردن آن نداشتم. هیچ چیز برای اضافه کردن اسم امید به آن نداشتم. نمی دانم اگر بود هم من پررنگش می کردم یا نه؟ چون دیگر اثری از ما نبود.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

از قبیله مجنون

انتشارات علی منتشر کرد:هیچ کس نمی توانست تو را دوست داشته باشد. رضای انجمن را حتی مورچه های سوراخ های کنج دیوار هم دوست نداشتند. هیچ کس نمی توانست کلماتت را دوست داشته باشد وقتی تیغ نقدت آنقدر برنده و نگاهت کوبنده بود. هیچکس دوستت نداشت چون دوست داشتن بلد نبودی. آدم ها برایت موجوداتی بودند که سطح توقعت از زندگی را به صفر می رساندند. همان چیزی که می خواستی؛ درگیر هیچ چیز و هیچ کس نباشی.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

عشق سیاه

انتشارات علی منتشر کرد:ببین نمیتونم بهت بگم ناراحت نباش. نمیتونمم بذارم خودتو اینقدر اذیت کنی. حق داری ناراحت باشی. عشق یک سالتون به فلک کشیده شد. اونم یهویی! اما آهو؛ این تو بودی که همیشه دم از قوی بودن می زدی. پس چی شد؟ اینقدر خودتو باختی؟ تویی که همیشه دوستامونو نصیحت می کردی؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک

آسیمه (2 جلدی)

انتشارات علی منتشر کرد:حافظ اکثر خاطراتشان نفس بود . پسرها معتقد بودند او یادگاری ها را بهتر از خودشان نگاه می دارد. حتی تیله های رنگارنگ دوران شیطنتشان را. نردبان چوبی را که از بالا پایین انداخت نیم متری با کوچه فاصله داشت. اما سروین آنرا گرفت. نفس انتهایش را محکم به لبه دیوار متصل کرد و سروین پایش راروی اولین پله لرزان آن گذاشت. هر چه مرد جوان بالاتر می آمد دل نفس با شدت بیشتری می زد. صدای جیر جیر بدنه چوبی نردبان و پیچ و تابی که طناب های رنگ نما می خوردند نفس را بی طاقت تر می کرد. دستهایش بیشتر از پیچش طنابها در هم می پیچید و قلبش بیشتر از چوبها صدا می داد. یک پله مانده به پایان ، طناب پاره شد و صدای جیغ نفس بلند شد .دو دست خود را روی دهان گذاشت و صدایش را خفه کرد. سروین دستش را به دیوار گرفت و خود را بالا کشید والا با نردبان سقوط می کرد. وقتی مقابل نفس روی ایوان نشست هردو از سرما و اضطراب سرخ سرخ بودند .اما قلبشان سرختر از گل سرخ و طپشش تندتر از دویدن یوز پلنگ بود. نگاهشان مبدل به خنده ای دلنشین شد و دلبرانه خندیدند . انگار نه انگار ساعاتی پیش غم عالم به دلشان افتاده بود.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

شهرزیبا (2 جلدی)(نشر علی)

انتشارات علی منتشر کرد:دیدی پوست نارنگی رو که باز می کنی بوش می پیچه انگار که اون باغ درختای نارنگی جاده نمک آبرود و آوردی توی خونه؟ پوست دستت بوی عطرشو می گیره، یه جوری که تا چند دقیقه هر نفسی می کشی سینه ت پر میشه از عطر نارنگی... عطر و بوی توام برام حکم همین پوست نارنگی رو داره! هرجا باشم و تو نزدیکم باشی، بوتو حس می کنم! اون روز... چند دقیقه قبل از اینکه جلوی در آموزشگاه ببینمت، بوی تنتو حس کردم. فکر کردم باز زده به سرم اما تو بودی که نقاشی های دختر بچه رو از روی زمین برداشتی. گمونم یاد نقاشی سیاه و سفید خودت افتاده بودی... اسمشو چی گذاشته بودی؟ شهر زیبا! به پهلو شد و مشتش را باز کرد. پوست نارنگی ها از میان مشتش سقوط کردند و افتادند روی رادیاتور... همه پوست پرتقال می ریزن تو آتیش تو اما پوست نارنگی مینداختی! مهتاب تو هنوزم توی بیست سالگیت موندی، هنوزم بعد پوست گرفتن نارنگی ها دستاتو میمالی به پوستشون و بو می کشی. نارنگی بوی اون روزای سرد و میده که از در آموزشگاه میدوییدی داخل، می رفتی دستاتو میگرفتی روی بخاری، اون وقتا سردی دستا به دمای هوا بود و گرمیش به داغی بخاری! اون وقتا... کی میدونستم دوری چیه! دلتنگی چیه؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک