آخر بازی در انتظار گودو

نمایشنامه‌های‌ بکت‌ در بستر قرن‌ بیستم‌ دوره‌ای‌ انتقالی‌ را مشخص‌ می‌کنند: دوره‌ای‌ انتقالی‌ از مدرنیسم‌ تا پسامدرنیسم‌. آثار او تصاویری‌ از فرسایش‌ ارائه‌ می‌دهند که‌ در آن‌ جهان‌ و افرادی‌ که‌ در آن‌ زندگی‌ می‌کنند به‌ آرامی‌، اما به‌ ناگزیر رو به‌ افول‌ می‌روند. «در انتظار گودو» و «آخر بازی‌» دو نمایشنامه‌ای‌ است‌ که‌ شهرت‌ و جهانی‌شدن‌ را برای‌ بکت‌ به‌ ارمغان‌ آورد، با این‌ همه‌ او اعتقاد داشت‌ که‌ این‌ موفقیت‌ بر سوتفاهمی‌ بنیادین‌ استوار است‌ و منتقدان‌ و مردم‌ به‌ طور یکسان‌ بر تفسیری‌ نمادین‌ و تمثیلی‌ از اثری‌ اصرار ورزیده‌اند که‌ همواره‌ برای‌ پرهیز از تعریف‌ تلاش‌ کرده‌ است‌. مایکل‌ وارتون‌، منتقد و استاد ادبیات‌ فرانسه‌ در دانشگاه‌ یونیورسیتی‌ کالج‌ (لندن‌) حق‌ را با بکت‌ می‌داند، با این‌ حال‌ یک‌یک‌ مخاطبان‌ را در مخالفت‌ با او محق‌ می‌شناسد و خود در بازخوانش‌ این‌ دو نمایشنامه‌ بر کنایه‌های‌ فلسفی‌ این‌ دو اثر تأکید می‌ورزد. ساموئل‌ بکت‌ در سال‌ 1969 جایزة‌ نوبل‌ را از آن‌ خود کرد.

بهروز حاجی محمدی

دفتر یادداشت های داستایوفسکی (برادران کارامازوف)

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:«شیاطین» رمانی دشوار و نغز و از شاهکارهای بی‌بدیل داستایفسکی است، رمانی که آینده‌نگر انقلاب روسیه و قرن بیستم است. این رمان، آلبر کامو را یک عمر مجذوب کیریلف ساخت و سال‌ها او را درگیر منطق محکم جهان داستایفسکی کرد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

دفتر یادداشت‌های داستایفسکی (ابله)

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد: نخستین یادداشت‌های رمان، ابله نامطمئن، پیچیده و از متن نهایی رمان بسیار دور است. درک این یادداشت‌ها آسان نیست احتمالاً خواننده در نخستین قرائت از تنوع عجیب کنش‌ها، شخصیت‌ها و روابط گیج می‌شود. ظاهراً داستایفسکی کار را با موقعیت‌هایی خاص و گره‌هایی دراماتیک شروع کرده است، بی‌آنکه در مورد چگونگی ربط موقعیت‌های متفاوت یا علت کنش شخصیتهای خود فکر داشته باشد. او از کنش استنباط کلی ندارد اما ظاهراً ترکیب‌ها، ارتباطها روشنی و روابط داستانی را در نظر دارد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

پارتیزان و کبوترها

این کتاب که شامل مقالاتی از استادان و پژوهشگران آثار ساموئل بکت است زندگی و آثار او را به شرح ذیل بررسی می کند: ترجمه دو مقاله «زندگی و زمینه ها» و «بکت دکارتی» از کتاب دیوید پتی؛ «سه رمان و چهار نوول»، «صحنه های هویت»، و «سرهای مردگان» از کتاب جان پیلینگ؛ سه مقاله «بکت و کتاب شناسی او»، «ریشه های تاریخی، متنی و زندگینامه ای» و «سرچشمه های جاذبه در تئاتر بکت» از مجموعه مقالات کتاب لویی اوپنهایم؛ و مقاله «ساموئل بکت» هم از ژان ژاک مایو منتقد و پژوهشگر فرانسوی است. (از متن کتاب)