حرکت با شماست مرکوشیو

« مادام سونیا: آه چه خوب، می دونید، من کشور شما رو خیلی دوست دارم. آخه اونجا وطن دوم منه، البته چیزهای خیلی گنگی تو خاطرمه. یه الف بچه بودم وقتی جنگ شروع شد. مادرم منو بغل زدو مثل خیلی های دیگه پرید تو واگن.»[1] حرکت با شماست مرکوشیو! نمایش نامه ی دو پرده ای است درباره دو مرد که در غربت زندگی می کنند. یکی به نام مرکوشیو دیگری به نام میرزا آقا. مرکوشیو از همه چیز می ترسد و مدام فکر می کند هنوز دنبالش هستند چون سابق بر این گویا در یک دستگاه دولتی به کار شکنجه گری بوده است. سوء ظن او به همسایه بالایی است که هویتی نامشخص دارد کم کم جنون بر او مستولی می شود و اسلحه ای یافته می خواهد یا خودش و یا همسایه بالایی را بکشد.اما بازی و جشن تولد بچه های میرزا آقا نقشه او را به هم می زند. در پرده دوم نیز با همسایه بالایی آشنا می شویم که یک زن لهستانی است که بعد از فرو ریختن دیوار برلین دیوانه شده است و خودش را حبس کرده. اما فاجعه اینجا است که در جشن تولد، مرکوشیو بچه ها را مسخ کرده به دریا می اندازد و میرزا آقا با همان اسلحه مرکوشیو خودش را می کشد. نمایش نامه« کسوف »نمایشنامه بسیار کوتاهی است درباره دو شخصیتی که چشمان یکی از آنها با دستمال سفید و دیگری با دستمال مشکی بسته شده است. کسی که دستمال سفید بر چشم دارد در تلاش است که به شخص دوم بقبولاند که چشم‌های او را با دستمال سیاه بسته‌اند وگرنه قادر به دیدن است. اما شخص دوم آن قدر می‌ترسد و به اعتقادات خرافی خود ایمان دارد که نمی‌تواند حرف‌های شخص اول را بپذیرد. نمایشنامه دیگر این مجموعه «نامه هایی بدون تاریخ از من به خانواده ام و بالعکس »نام دارد. برخی از صحنه های این نمایشنامه بدون دیالوگ و صرفا یک قاب را تشکیل می دهند.

« مادام سونیا: آه چه خوب، می دونید، من کشور شما رو خیلی دوست دارم. آخه اونجا وطن دوم منه، البته چیزهای خیلی گنگی تو خاطرمه. یه الف بچه بودم وقتی جنگ شروع شد. مادرم منو بغل زدو مثل خیلی های دیگه پرید تو واگن.»[1] حرکت با شماست مرکوشیو! نمایش نامه ی دو پرده ای است درباره دو مرد که در غربت زندگی می کنند. یکی به نام مرکوشیو دیگری به نام میرزا آقا. مرکوشیو از همه چیز می ترسد و مدام فکر می کند هنوز دنبالش هستند چون سابق بر این گویا در یک دستگاه دولتی به کار شکنجه گری بوده است. سوء ظن او به همسایه بالایی است که هویتی نامشخص دارد کم کم جنون بر او مستولی می شود و اسلحه ای یافته می خواهد یا خودش و یا همسایه بالایی را بکشد.اما بازی و جشن تولد بچه های میرزا آقا نقشه او را به هم می زند. در پرده دوم نیز با همسایه بالایی آشنا می شویم که یک زن لهستانی است که بعد از فرو ریختن دیوار برلین دیوانه شده است و خودش را حبس کرده. اما فاجعه اینجا است که در جشن تولد، مرکوشیو بچه ها را مسخ کرده به دریا می اندازد و میرزا آقا با همان اسلحه مرکوشیو خودش را می کشد. نمایش نامه« کسوف »نمایشنامه بسیار کوتاهی است درباره دو شخصیتی که چشمان یکی از آنها با دستمال سفید و دیگری با دستمال مشکی بسته شده است. کسی که دستمال سفید بر چشم دارد در تلاش است که به شخص دوم بقبولاند که چشم‌های او را با دستمال سیاه بسته‌اند وگرنه قادر به دیدن است. اما شخص دوم آن قدر می‌ترسد و به اعتقادات خرافی خود ایمان دارد که نمی‌تواند حرف‌های شخص اول را بپذیرد. نمایشنامه دیگر این مجموعه «نامه هایی بدون تاریخ از من به خانواده ام و بالعکس »نام دارد. برخی از صحنه های این نمایشنامه بدون دیالوگ و صرفا یک قاب را تشکیل می دهند.