بهانه ای برای ماندن

بیستمین رمان حسن كریم‌پور با عنوان «بهانه‌ای برای ماندن» منتشر شد. كریم‌پور در گفت‌وگویی با خبرنگار بخش كتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: ایده‌ی این رمان از مدت‌ها پیش در ذهنم بود و همواره به عشق و محبتی كه بین خانواده‌ها بود، فكر می‌كردم. عشق‌هایی كه بین مرد و زن و دختر و پسر وجود دارد و فداكاری‌هایی كه برای هم انجام می‌دهند؛ اما كم پیش آمده كه این عشق را در رابطه‌ی یك خواهر و برادر ببینیم و من به سراغ این موضوع رفتم و ماجرای پسری را روایت كردم كه خواهرش عاشق اوست و كارهای زیادی را برایش انجام می‌دهد؛ تا این‌كه پسر گرفتار یك گروه قاچاقچی می‌شود و باقی ماجراهایی كه رقم می‌خورد، بهانه‌های را به دست می‌دهد كه پسر به خواهرش برسد. او در پاسخ به این‌كه ایده‌ی نوشته‌هایش را از كجا می‌گیرد، توضیح داد: دستمایه‌ی من در نوشته‌هایم همواره عشق بوده است و یك‌سره در داستان‌هایم از عشق حرف زده‌ام. این داستان‌نویس همچنین درباره‌ی جایگاه نداشتن آثار نویسندگان عامه‌پسند در جایزه‌های ادبی، گفت: این‌كه جوایز به آثار من نپرداخته‌اند، شاید به دلیل این باشد كه آن‌طور كه باید، تبلیغ نشده است و ضمن این‌كه خودم هم دنبال این چیز‌ها نرفته‌ام و برایم مهم این بوده است كه آثارم را تألیف كنم و به دست مخاطبانم برسانم؛ هرچند از بی‌توجهی مطبوعات و جراید، رسانه‌ها و جوایز ادبی انتقاد و گله دارم. كریم‌پور در ادامه افزود: كدام یك از نویسندگان كدام كتاب‌شان به چاپ بیست‌وهفتم رسیده است؟ در حالی‌كه رمان «باغ مارشال‌» دومین اثر من است و تاكنون 27 بار تجدید چاپ شده است و دیگر آثارم دست ‌كم تا هشت بار تجدید چاپ شده‌اند؛ از این‌رو نسبت به این بی‌توجهی انتقاد دارم. انتظار داشتم بیش‌تر از این‌ها در فضای نقد به آثارم توجه می‌شد. البته همیشه دوست داشتم از طریق آثار و نوشته‌هایم شناخته شوم كه این اتفاق نیفتاده است؛ نه از طریق گفت‌وگو‌های انبوه با رسانه‌ها و مطبوعات. در حالی‌كه در برخی جراید خارج از كشور به آثارم توجه می‌شود و به صورت پاورقی در مجله‌های فارسی بیرون از ایران چاپ می‌شوند. یك‌بار نشده صدا‌وسیما درباره‌ی آثارم با من گفت‌وگو كند و این بیش‌تر ناشی از حب و بغضی است كه در ادبیات وجود دارد.

بیستمین رمان حسن كریم‌پور با عنوان «بهانه‌ای برای ماندن» منتشر شد. كریم‌پور در گفت‌وگویی با خبرنگار بخش كتاب خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: ایده‌ی این رمان از مدت‌ها پیش در ذهنم بود و همواره به عشق و محبتی كه بین خانواده‌ها بود، فكر می‌كردم. عشق‌هایی كه بین مرد و زن و دختر و پسر وجود دارد و فداكاری‌هایی كه برای هم انجام می‌دهند؛ اما كم پیش آمده كه این عشق را در رابطه‌ی یك خواهر و برادر ببینیم و من به سراغ این موضوع رفتم و ماجرای پسری را روایت كردم كه خواهرش عاشق اوست و كارهای زیادی را برایش انجام می‌دهد؛ تا این‌كه پسر گرفتار یك گروه قاچاقچی می‌شود و باقی ماجراهایی كه رقم می‌خورد، بهانه‌های را به دست می‌دهد كه پسر به خواهرش برسد. او در پاسخ به این‌كه ایده‌ی نوشته‌هایش را از كجا می‌گیرد، توضیح داد: دستمایه‌ی من در نوشته‌هایم همواره عشق بوده است و یك‌سره در داستان‌هایم از عشق حرف زده‌ام. این داستان‌نویس همچنین درباره‌ی جایگاه نداشتن آثار نویسندگان عامه‌پسند در جایزه‌های ادبی، گفت: این‌كه جوایز به آثار من نپرداخته‌اند، شاید به دلیل این باشد كه آن‌طور كه باید، تبلیغ نشده است و ضمن این‌كه خودم هم دنبال این چیز‌ها نرفته‌ام و برایم مهم این بوده است كه آثارم را تألیف كنم و به دست مخاطبانم برسانم؛ هرچند از بی‌توجهی مطبوعات و جراید، رسانه‌ها و جوایز ادبی انتقاد و گله دارم. كریم‌پور در ادامه افزود: كدام یك از نویسندگان كدام كتاب‌شان به چاپ بیست‌وهفتم رسیده است؟ در حالی‌كه رمان «باغ مارشال‌» دومین اثر من است و تاكنون 27 بار تجدید چاپ شده است و دیگر آثارم دست ‌كم تا هشت بار تجدید چاپ شده‌اند؛ از این‌رو نسبت به این بی‌توجهی انتقاد دارم. انتظار داشتم بیش‌تر از این‌ها در فضای نقد به آثارم توجه می‌شد. البته همیشه دوست داشتم از طریق آثار و نوشته‌هایم شناخته شوم كه این اتفاق نیفتاده است؛ نه از طریق گفت‌وگو‌های انبوه با رسانه‌ها و مطبوعات. در حالی‌كه در برخی جراید خارج از كشور به آثارم توجه می‌شود و به صورت پاورقی در مجله‌های فارسی بیرون از ایران چاپ می‌شوند. یك‌بار نشده صدا‌وسیما درباره‌ی آثارم با من گفت‌وگو كند و این بیش‌تر ناشی از حب و بغضی است كه در ادبیات وجود دارد.