ترانه های طربناک (بوتیمار)

حرف های نشسته (بوتیمار)

افلاطونی که هندسه نمیدانست (بوتیمار)

نخستین عشق (بوتیمار)

امروز که این سطرها را می نویسم، نمی دانم او زنده است یا نه؟ چند سال بعد که در کشوری دیگر بودم در کوپه ی قطاری به زنی برخوردم که حالت چشم ها و چهره اش، نگاه فراموش ناشدنی آسیا را به یادم آورد. آسیایی که در بهترین روزهای زندگی ام شناختم اما عشق و شیدایی او را قدر ندانستم. هنوز او را همان گونه که بر روی پشتی صندلی کوتاه چوبی سر فرود آورده بود به یاد می آورم.

جمشید نوایی

اگر با شما سخن بگویم (بوتیمار)

قاسم صنعوی

به وقت محلی همیشه دلتنگم (بوتیمار)

سفر به انتهای پر (بوتیمار)

نگاهی تازه به دریا (بوتیمار)

مستان همه خرقه بر زمین افكندند. ز آوازه خویشتن طنین افكندند. جز من كه كنار پای ساقی، گویی. فرش ابدیم بر زمین افكندند.

به تنهایی برمیگردم (بوتیمار)