سونیا بالای دار تاب میخورد

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:داستان «سونیا بالای دار تاب می‌خورد» در لهستان و در روزهای پایانی جنگ دوم جهانی در یک بیمارستان روانی در شهری به‌نام «تِوُرکی» می‌گذرد؛ در طول جنگ دوم جهانی، این بیمارستان به عنوان مامن و پناهگاهی بود که از کشتار دسته‌جمعی نازی‌ها جان سالم به‌در برده بود. درست پشت دروازه‌‌های آهنین‌ این بیمارستان، جنگ در جریان بود... قهرمان داستان‌، یورک به آگهی استخدام روزنامه‌یی پاسخ می‌دهد که به همکاری‌اش با زیبای بلوندی به‌نام سونیا برای حسابداری در تِوُرکی منجر می‌شود. آن دو و گروه دوستان نوزده‌بیست‌ساله‌‌شان - مارسل، اُلک، سونیا و یانکا- کار می‌کنند، آخر هفته‌ها به پیک‌نیک می‌روند، و در باغ‌های بیمارستان پایکوبی می‌کنند. یورک و دوستانش با زندگی‌‌کردن‌، ناسازگاری و ویرانیِ جنگ در اروپا را به چالش می‌کشند، و می‌کوشند هرچه می‌توانند زیبایی را نجات دهند یا دوباره خلق کنند. آن‌طور که سیسیلیا دریمولر در نشریه‌ی ال.پایس اسپانیا می‌نویسد: «هاله‌یی شیرین و جادویی، تمامِ داستان «تِوُرکی» را دربرگرفته؛ یک داستان عاشقانه یا شاید داستان‌هایی عاشقانه در یك داستان که چیزی شبیه به یك تابلو، از جنس نقاشی‌های مارک شاگال است که با نثر بی‌بدیل و بی‌مثالش، تاب می‌خورد، می‌رقصد، آواز مییخواند و خیال می‌بافد...»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

شیرین معتمدی

ولع مقدس

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:بری آنسوُرث (2012-1930) یکی از بزرگ‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین نویسنده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تاریخ ادبیات انگلیسی زبان است. او در طول دوران نویسندگی‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش هفده رمان نوشت که چهارتای آن‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به مرحله‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نهایی جایزه‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بوکر راه یافت و سرانجام با شاهکارش «ولع مقدس» در سال 1992 به آن رسید. «ولع مقدس» از زمان انتشارش تا به امروز مورد ستایشِ نویسنده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، منتقدان و نشریات معتبر جهان قرار گرفته است: شیکاگو تریبون آن را اثری باشکوه نامید و نوشت: «رمانی که به ما نشان می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد چه‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور حرص و طمع، ظالم و مظلوم را از انسانیت دور می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند.» نیویورک‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تایمز آن را «رمانی درخشان و قابل توجه از هر جنبه» توصیف کرد و نیوزدی آنسوُرث را مانند جوزف کُنراد رمان‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویسی برشمرد که اثرش هم در نگارش و هم در داستان‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوییِ ناب، غنا دارد. دیوید هالبسترام «ولع مقدس» را بهترین رمان دهه‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نود معرفی کرد و آنتی کویین هم از آن به‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عنوان شاهکار یاد کرد.«ولع مقدس» آن‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور که انتشارات پنگوئن می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نویسد، در دو سطح موفقیتِ چشمگیری دارد: در جایگاهِ یک درامِ تاریخی خوب و فریبنده و در جایگاه یک داستان اخلاقی جدی. اثر فوق‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌العاده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی آنسوُرث تفکری عمیق در بابِ ولعی مقدس است که در طبیعتِ انسان پیچیده شده و تجارت برده راه می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازد. این رمان از زمان و مکانش فراتر می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود و حقایقی را که تا به امروز نیز وجود دارد، روشن می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. این شاهکار با وجود حجم زیادش، شریف و در عین‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌حال بزرگ است.«ولع مقدس» کشفِ خیره‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده و جذابِ قدرت، سلطه و حرص است. داستان در انگلستانِ دوره‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی روشنگری، اما خیلی پیش‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر از دوران داروین و لغو برده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داری در 1833 روی می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. رمان به دو کتاب تقسیم شده که از 1752 شروع می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و در 1765 پایان می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد. آنسوُرث در شاهکارش بدبیاری‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ویلیام کِمپ را دنبال می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند؛ تاجری که آخرین شانسش را در کشتی برده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داری لیورپول مِرچنت جست‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وجو می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند؛ داستان پسر او -اراسموس- را روایت می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که چون عاشق سارا ولپرت زنی از طبقه‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بالاتر شده به سرمایه و پول نیاز دارد؛ و از پسرخاله‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی او متیو پاریس می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گوید که به عنوان پزشک در این کشتی سفر می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. این سفر، وقتی که بیماری در میان برده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها شیوع پیدا می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و با واکنش ناگهانی کاپیتان تورسو به عصیان و سرکشی کشیده می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، به نقطه‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی اوج خود می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد؛ دریانوردان و برده‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با هم متحد می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و آرمان‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شهری مخفی در سرزمین‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های وحشیِ فلوریدا تاسیس می‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند تا منتظرِ انتقام و کین‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواهیِ کمپِ جوان باشند...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

صبا راستگار

با کوه در میان بگذار

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:جیمز بالدوین (1987-1924) از بزرگ‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترین نویسندگان قرن بیستم آمریکا است که با نخستین رمانش «با کوه در میان بگذار» نام خود را در ادبیات جهان جاودانه کرد. بالدوین پس از این رمان، آثار درخشان دیگری هم خلق کرد از جمله «اتاق جیووانی» که بی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سی آن را پنجمین کتاب الهام‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخش جهان معرفی کرد، اما آن‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور که خودش می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گفت اگر قرار بود تنها یک کتاب می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نوشت، آن کتاب، «با کوه در میان بگذار» بود؛ کتابی که از زمان انتشارش -1953- تا به امروز، بسیاری در ستایش آن سخن گفته‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند، از جمله تونی موریسون برنده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نوبل ادبیات 1993، لنگستون هیوز شاعر فقید آمریکایی، اندرو اوهاگان نویسنده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی برجسته‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی آمریکایی، و آذر نفیسی نویسنده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ایرانی و خالق رمان «لولیتاخوانی در تهران». امروزه از رمان «با کوه در میان بگذار» به عنوان یکی از کلاسیک‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ادبیات آمریکا و جهان یاد می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، چنان‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چه در سال 1998، کتاب‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خانه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی مدرن آن را سی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌و‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نهمین رمان در فهرست 100 کتاب برتر انگلیسی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زبان قرن بیستم قرار داد و مجله‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی تایم هم در سال 2005 آن را یکی از صد رمان بزرگ قرن معرفی کرد.«با کوه در میان بگذار» یک کلاسیک آمریکایی است که بر پایه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی دوره‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی کودکی جیمز بالدوین استوار است. این داستانِ به یادماندنی، امکانات تازه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی در زبان آمریکایی و در شیوه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی درکِ آمریکاییان و دیگر مردم جهان گشود.«با کوه در میان بگذار» آمیزه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی است از عواطفِ غنایی و خشونتِ پرطنین پسر چهارده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ساله‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی به‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نام جان گریمز (پسرخوانده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی یک مبلغ بدزبان کلیسا) که در پی کشف هویت خویش است. ماجرای داستان، یک روزِ معمولیِ زندگی جان (یک‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شنبه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی در ماه مارس 1935) را در برمی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد و با آن‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌که بر معیارِ حماسیِ گذشته‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی پرمشقتِ خانواده‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش و میل تازه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شکل‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یافته‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی خودش به آینده تمرکز می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، علیه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نگاهِ تیزِ شهری -که به آن هم تعلق دارد و هم ندارد- نیز برمی‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خیزد. داستانِ بالدوین نوعی از نژادپرستی که شخصیت‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها با آن روبه‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رو هستند، هم‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چنین نقشی دوپهلو که مذهب در زندگی آن‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها ایفا می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند، را ظالمانه و الهام‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بخش نشان می‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

محمد صادق رئیسی

زیبایی شناسی و ادبیات

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:شاید مخاطب بازاندیش ادبیات از خود پرسیده باشد که چرا نسبت به شخصیت‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های یک رمان عواطفی چون اندوه یا شادی یا خشم یا دلسوزی پیدا می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند حال آنکه می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌داند این شخصیت‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها واقعی نیستند. به‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌راستی هنگام درگیر شدن با رمان، چه اتفاقی برای وضعیت ذهنی و شبکه‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی باور ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افتد؟ چه چیز یک روایت را باور می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم و چه چیزش را باور نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم؟ چرا ادبیاتی را دنبال یا حتی طلب می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم که در ما عواطف منفی برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگیزد، مگر در زندگی خود از عواطف منفی پرهیز نداریم؟ این چه پارادوکسی است که در ادبیات به آن تن می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهیم؟!آیا تاکنون به شیوه‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی وجودی ادبیات، اعم از شعر و داستان، اندیشیده‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ایم؟ اگر یک تابلوی نقاشی وجودی تکینه دارد و دیگر تابلوهای مشابه همه جعلی بشمار می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، وجود شعر یا داستان چگونه است؟ محملش کدام است؟ آیا متنی است که در نسخه‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های چاپی و دست‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نوشته دیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود؟ راستی متن چیست؟! چیزی ملموس و مادی است یا ناملموس و ذهنی یا هیچ کدام؟ آیا اثر همان متن است یا این دو متفاوت‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند؟نقد ادبی و تفسیر ادبی بدون تردید بر فهم روایت ادبی استوارند. اما فهم روایت چگونه رخ می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد؟ اصلاً چندگونه معنا را می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان برای یک اثر ادبی متصور بود؟ فهم اثر ادبی کدام معنا را نشانه می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود؟ آیا معنای صریح زبانی معیار است یا معنای موردنظر مؤلف یا معنایی که مخاطب باهوش تفسیری خود و بسته به سیاق سخن و عرف زبانی برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سازد؟زیباشناسی ادبیات نوعی پژوهش عقلی است پیرامون پرسش‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی از این دست. اگر بخواهیم این پرسش‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را گروه‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بندی کنیم و هر گروه را با عنوان مصطلح فلسفی خود بنامیم به‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترتیب به نظریه‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عواطف، وجودشناسی و شناخت‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناسی می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسیم. بی‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گمان مخاطبی که از چنین مباحثی باخبر باشد و درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان بیندیشد به فهم ژرفتری از ادبیات دست می‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

عبدالله سالاروند

آب و رویاها

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:منابع بوطیقای آب نادرتر و زوال یافته تر از منابع دیگر عناصر است. شاعران و رؤیاپردازان، بیشتر به توصیف جلوه های آب پرداخته اند تا اینکه مسحور بازی سطح و رویه ی آب شوند. از این رو آب در منظره هایی که آنان به تصویر می کشند، همچون عنصری تزیین است؛ در واقع آب «جوهر» رؤیاپردازی آنان نیست. به بیان دقیق فلسفی، شاعران آب در قیاس با شاعران خاک یا آتش، کمتر در واقعیت آب گون طبیعت مشارکت جسته اند. آنان همیشه آب را در فاصله، در صدای آب یا در انعکاس مادی آن دیده اند. برای نمایش این «مشارکت» که در واقع جوهر اندیشه های مرتبط با آب و جوهر این نگرش آبزی است، باید بر نمونه هایی نادر از آثار ادبی تمرکز کنیم. اما اگر خواننده متقاعد شودکه در زیر تخیل ظاهری آب، زنجیره ای از صور خیال بسیار عمیق تر و محکم تری وجود دارد، بلادرنگ برای رخنه در نظاره های خویش، آمادگی حسی پیدا خواهد کرد. او بی درنگ با گشایش دریچه ای به سوی تخیل، جوهر را در زیرتخیل صورت ها حس خواهد کرد. وی در آب، در ذات و جوهر آب، گونه ای آشنایی و نزدیکی می یابد که بسیار متفاوت با چیزی است که تخیل در «عمق» آتش یا سنگ در اختیار او می نهد. وی می باید دریابد که تخیل ماده ی آب، گونه ای خاص از تخیل است. و سرانجام اینکه خواننده به واسطه ی این دانش تعمیق یافته از عمق یک عنصر مادی، خواهد فهمید که آب نیز دارای گونه ای تقدیر است که دیگر تقدیر بیهوده ی صور خیال گذرا و رؤیایی بی پایان نیست، بلکه برعکس، تقدیری بنیادین است که به شکل پایان ناپذیر، جوهر هستی را تغییر می دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مسعود شیر بچه ، معظم وطن خواه

هوا و رویاها

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:آن گونه از روان شناسی قومی تخیل که تنها ساختار صور خیال را بررسی می کند، از یک ویژگی بارز و اصلی صور خیال غفلت می کند. ویژگی ای که همه از آن آگاه هستیم: تحرک و سیالیت صور خیال. ساختار -یعنی شکل ثبات یافته و سیالیت دو امر متضاد هستند و این، همچون بسیاری حوزه های دیگر، در حوزه ی تخیل نیز صدق می کند. روان شناسی از صورت ها آغاز می کند؛ چرا که تحلیل صورت ها بسیار ساده تر از تحلیل حرکت است. اما آنچه اهمیت دارد «حرکت» است. در روان شناسی جامع و حقیقی، تخیل از ابتدا عبارت است از نوعی حرکت معنوی؛ یعنی پرشورترین، حیاتی ترین و عظیم ترین نوع حرکت. از این رو برای بررسی یک ایماژ خاص؛ می باید هستی، حرکت و قدرت تولید آن را بررسی کنیم.اما حرکت واقعی، یعنی جوهر حرکت، در واقع حرکت به تخیل درآمده، با توصیف واقعیت، حتی وقتی که واقعیتی آشکار را توصیف می کند، به جریان نمی افتد. سفر حقیقی خیال، سفری به سرزمین های خیالی، به درون قلمروهای خیالی است. پرسش اصلی کتاب حاضر این است که به چه طریق خیال پردازی از واقعیت، تفکیک ناپذیر و بخشی از ماهیت آن است چگونه پیوستاری میان واقعیت و خیال پردازی به وجود می آید؛ راهی که از واقعیت به خیال منتهی می شود. در کتاب حاضر، طی دنبال کردن هسته صور خیال هواگون، شواهد و نمونه های متعددی در این باب خواهیم یافت. خواهیم دید که والایش هواگون به لحاظ گونه شناسی، قیاسی ترین نوع والایش است، والایشی که مراحل آن روشن ترین و قاعده مندترین والایش است. این والایش منجر به والایش دیالکتیکی می شود. و چنین به نظر می آید که پرنده به عنوان یک مخلوق هر آنچه پرواز می کند- به فراسوی فضایی که در آن پرواز می کند، می رود. به نظر می آید که همواره وجود عنصر اتر ماهی استعدی هوا است و اینکه همواره آخرین مرحله ی آگاهی ما از آزادی، مرحله ای مطلق است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مسعود شیر بچه

چیرگی بدون جدال

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:اقیانوسی وجود دارد، اقیانوسی از آگاهی، اقیانوسی از سعادت. هر یک از ما قطره ای در آن اقیانوسیم. به این معنا، همه یکی هستیم یا به نقل از یک برنامه ی معروف تبلیغاتی تلویزیون آمریکا: «همگی به هم متصلیم.» پندارهای ما باعث می شوند فکر کنیم که موجوداتی جدا از هم هستیم، قطراتی جداگانه. اما اگر چنین بود، به سرعت تبخیر می شدیم.هنگامی که ما خود محدودمان را به این آگاهی نامحدود بسط می دهیم، به شبکه ای از احتمالات بی نهایت، خلاقیت نامحدود و قدرتی عظیم تبدیل می شویم. با کمک امواج این اقیانوس از تمام محدودیت ها عبور می کنیم و پتانسیل های خدادادی خویش را به حداکثر می رسانیم. هر چیز خوبی از درون و برون می تواند برای ما رخ دهد. توانایی های ما فراتر از تمام محدودیت های معقول گسترش می یابد و مشابه نیروی مغناطیسی، که برای ایجاد نور فراوان مناسب است، ظرفیت درخشش پیدا می کنیم.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

امیر شهابی

فهم موسیقی

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:فهم هر پدیده، نخستین بنیان برای داشتن اندیشه‌ای انتقادی و اتّخاذ رویکردی منتقدانه به آن است. فهم و نقد در حوزۀ هنر، هر دو امری فلسفی و زیباشناسانه هستند. در کنار رویکردهایی چون نقد جامعه‌شناسانه، نقد روان‌شناسانه، نقد اقتصادمحور و دیگر نگرش‌هایی از این دست، ابتدا و در درجۀ نخست باید آن پدیده را فهمید و سپس به بررسی و پژوهیدن آن از زوایای گوناگون پرداخت. موسیقی، به‌عنوان یکی از پیچیده‌ترین و اسرارآمیزترین توانایی‌ها و هنرهای انسانی، پدیده‌ای است که بیشترین چالش را در جهت فهم و ادراک پیشاروی ما قرار می‌دهد. پرسش اصلی آن است که معنای یک قطعۀ موسیقی را چگونه باید فهمید؟ چگونه می‌توان احساس یا مطلب خاصی را در قالب نغمه‌ها و اصوات به شنونده «فهماند» و اساساً چگونه می‌توان انتظار داشت که همگان آن را به یک اندازه و یکسان فهم کنند؟ معنا، برآیند صورت هنری (فُرم) و درون‌مایه (محتوا) است. به بیان دیگر، آنچه قرار است به مخاطب انتقال داده شود (معنا)، باید به‌واسطۀ برگزینش سازمایه‌های مناسب (درون‌مایه) و شکل‌دادن آن درون قالبی هنری (فُرم) پیشاروی وی قرار گیرد. در فرآیند انتقال احساس یا یک مفهوم (درون‌مایه) به زبان موسیقی نیز، آن را در قالب و فُرم مشخصی باید به گوش شنونده رساند. از‌اینرو، آهنگساز آنچه را از موسیقی خود مراد می‌کند با شنونده به اشتراک می‌گذارد، اما مسئله آن جایی پیچیده‌تر می‌شود که ما با این پرسش مواجه می‌شویم که آیا شنونده نیز مقصود آهنگساز و معنای موسیقی وی را به همان صورت فهم می‌کند یا خیر؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک

شهاب طالقانی

درس پیش از مردن

انتشارات نقش جهان منتشر کرد:ارنست جیمز گینز از برجسته ترین نویسنده های آفریقایی تبار آمریکایی( 2019-1933) است که اولین رمانش را ای. ال. داکترو در دهه ی شصت میلادی منتشر کرد. «درس پیش از مردن»، شاخص ترین اثر او است که علاوه بر نامزدی جایزه ی پولیتزر 1993، برنده ی جایزه ی انجمن منتقدان ادبی آمریکا، جایزه ی بزرگ انجمن کتابخانه های آمریکا، و جایزه ی کتاب سال باشگاه کتاب خوانی اوپرا وینفری شد. همچنین این رمان در فهرست صد رمان بزرگ جنوبی آمریکا برای همه ی اعصار که دانشگاه آکسفورد انتخاب کرده شماره ی پانزده را به خود اختصاص داد.«درس پیش از مردن» یکی از جهان شمول ترین پرسش هایی را طرح می کند که تنها ادبیات می تواند بیان کند: هنگامی که از زمان مرگ خود آگاهیم، چگونه باید زندگی کنیم؟ این رمان روایتی از داستان مرد جوان بی سوادی به نام جفرسون است که به قتل یک مغازه دار سفیدپوست متهم شده است. شخصیت دیگر داستان، گرانت ویگینز، پسر بومی اهل لوییزیانا و تحصیل کرده ی دانشگاه است که در یک مدرسه ی شهر کوچک زراعی تدریس می کند. در این اثر سی صد صفحه یی، این دو مرد سیاه پوست که نام آن ها از روسای جمهور پیشین آمریکا اقتباس شده، دوستی یی را تجربه می کنند که حداقل زندگی دو نفر را متحول می کند.در اثری که در فصاحت، غنای مفهومی و سیرت معنوی و اخلاقی میتوان آن را با کارهای ریچارد رایت، جیمز بالدوین و ویلیام فاکنر مقایسه کرد، گینز خواننده را فرامی خواند تا با تاریخ تلخ سیاه پوست های جنوب آمریکا و فراتر از آن تاریخ آمریکا روبه رو شود. به سنت آثار بزرگی چون «کشتن مرغ مقلد» هارپر لی و «در کمال خونسردی» ترومن کاپوتی، گینز از یک پرونده ی اعدام برای کشف شرافت و سبوعیتی استفاده می کند که انسان ها می توانند به یک اندازه از آن بهره مند باشند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک