زندگی واقعا همین بود

ملیحه بهار لو

حالا کی قراره ظرفا رو بشوره

انتشارات کتاب فانوس منتشر کرد:متوجه شدید که من فرانسوی رو با لهجه‌ی رومانیایی خفیفی حرف می‌زنم؟ دلیلش هم اینه که من تو رومانی به دنیا اومدم. ولی پدرم، که در اصل بلغاری بود، رومانیایی رو با لهجه‌ی غلیظ ترکی حرف می‌زد، جوری که قبلاً برای بالکان‌ها عادی بود. از طرف دیگه، مادرم، که دختر یه دکترِ مجار بود، رومانیایی رو با لهجه‌ی غلیظ آلمانی حرف می‌زد، که البته چنین چیزی تو اروپای مرکزی خیلی معموله. وقتی سه ساله بودم پدر و مادرم از هم جدا شدند و مادرم من رو آورد به لندن. مادرم تو لندن، قبل از مرگ شوهر اولش، با یه شهروند تبعه‌ی بریتانیا ازدواج کرد که انگلیسی رو با لهجه‌ی غلیظ پرتغالی حرف می‌زد، چون تو برزیل به دنیا اومده بود. چنین چیزی تو غرب طبیعیه. به این ترتیب، من در شش سالگی رومانیایی رو با لهجه‌ی بلغاری، آلمانی رو با لهجه‌ی مجاری و انگلیسی رو با لهجه‌ی پرتغالی حرف می‌زدم. مادرم بعد از مرگ شوهرش، بعد از یه شست‌وشوی مغزی ناموفق، من رو پیش پدربزرگ و مادربزرگ صربم تو اسلواکی فرستاد، چون با مردی ازدواج کرد که بچه‌ها رو دوست نداشت، به دلیل این‌که مادربزرگش ماما بود. به این ترتیب، به مدرسه‌ای رفتم که به زبان لاتین باستان درس می‌دادند که من همیشه اون رو با لهجه‌ی غلیظ انگلیسی‌پرتغالی حرف می‌زدم. بعداً وقتی عاشق شدم برای زندگی به پاریس اومدم و فرانسوی رو بر پایه‌ی لهجه‌ی رومانیایی‌م یاد گرفتم، چون هردوشون از زبان‌های رومانس‌ان. به همین دلیله که من هیچ زبانی رو واقعاً درست حرف نمی‌زنم ولی تقریباً ده‌دوازده‌تا زبان بلدم، چون تو برلین اسپانیایی خوندم تا دانش یونانی‌م رو بیش‌تر کنم. این تراژدی منه، به ده زبان حرف می‌زنم ولی واقعاً با هیچ‌کدوم احساس نزدیکی نمی‌کنم.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

اتاق تاریک

نشر چشمه منتشر کرد:تنسی ویلیامز (1983-1911) یکی از بزرگ ترین نمایش نامه نویسانِ قرن بیستم است؛ بعید است کسی نامِ برخی از آثارش از جمله باغ وحش شیشه ای، تراموایی به نام هوس یا گربه روی شیروانی داغ به گوشش نخورده باشد. از بسیاری شان هم اقتباس های سینمایی مشهوری نیز ساخته شده است. ویلیامز، علاوه بر تبحری که در نمایش نامه نویسی داشت، داستان های کوتاهِ بسیار درخشانی نیز نوشت که اکنون، برای اولین بار، ده نمونه از آن ها در این کتاب به مخاطبِ فارسی زبان ارائه می شود. داستان هایی که، مانند آثارِ نمایشی اش، آینه ی زمان های گمشده، آدم های توسری خورده، خانواده های در حالِ اضمحلال و جنون هستند. تنسی ویلیامز که خود زندگی سخت، کودکی پر از بیماری و روانی افسرده داشت، استاد ساختنِ قطب هایی بود که طِی آن ها فقدانی عمیق وجودِ انسان را در برمی گیرد. او جهانی کوچک را به تصویر می کشد که در آن فاصله ی ذهنی میانِ آدم ها و تلاش های شان برای نجات خود، شگفت انگیز است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

هیچ‌کس هرگز گم نمیشود

انتشارات چشمه منتشر کرد:هیچ کس هرگزگم نمی شود اولین رمان کاترین لیسی (1985)، نویسنده ی جوان آمریکایی است که او را به جهان معرفی کرد. او به سرعت تبدیل شد به یکی از نویسندگان پر طرفدار ادبیات آمریکا. هیچ کس هرگز گم نمی‌شود حال و هوای جهان موراکامی را دارد. زمان درباره‌ی زنی است که ناگهان تصمیم می‌گیرد برود» همه چیز را در نیویورک رها کند بلیت یک طرفه‌ای به نیوزیلند بخرد و در آنجا با مفت سواری و دل سپردن به اتفاقات به خانه‌ی مردی غریبه برسد که فقط یک بار او را دیده است. شورشی همه جانبه علیه وضعیت موجود و نظمی که سال‌هاست بر زندگی‌اش حاکم است این زن را در مسیری قرار می‌دهد مملو از ماجراهای پیش بینی نشده او می‌خواهد روح خسته و وجود تکراری شده‌اش را از نو کشف کند و ببیند آیا هنوز فرصت و جایی برای رستگاری وجود دارد یا نهکاترین لیسی از همان ابتدا شخصیت چندلایه‌اش را در موقعیت‌هایی قرار می‌دهد که هر کدامشان وجه تازه ای از او را برای خودش و البته مخاطب آشکار میکند. این همان چیزی است که زن را دچار این شورش کرده و بر آن داشته که به همه چیز پشت پا بزند و از آن سوی دنیا برود به سویی که مه آلوده و ناشناخته است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

پاسخ ها

انتشارات کتاب فانوس منتشر کرد:و عاشق شدن دقیقا چیست؟معنا دادن به چیزی که معنایی ندارد.عشق به یک نفر فقط عشق به تصوری از آن شخص است و نه خود آن شخص.آدم ها عاشق می شوند تا چیزی را در خودشان پیدا کنند که همیشه داشته اند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

چگونه تاریخچه کمونیسم را برای بیماران روانی توضیح دهیم

اوهام یک مهاجر

انتشارات چشمه منتشر کرد:حالا چی ژوزه؟حرف های شیرینت،لحظه های تب و تابت،خوش گذرونی ها و خویشتن داری هات،کتاب خونه ت،معدنِ طلات،کت و شلوارِ اتوکشیده ت،ناهماهنگی هات،نفرتت،حالا چی؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک

هیچ چیز دوبار اتفاق نمی افتد

انتشارات چشمه منتشر کرد: تصور کردم به فضا رفته ام. بالای این همه ابر و لایه ها ی هوا جا گرفته ام، و از آن بالا به زمین نگریستم، و از آن بالا به زمین گوش کردم و دیدم بیش از پیش شلوغ است. فکر کردم و دیدم در قدیم، زمین بسیار ساکت تر بوده است. واقعا زیاد حرف می زنیم. همه دارند حرف می زنند. بیشتر از نیاز. همه فکر می کنند چیزی گفتنی دارند. حال آنکه حرف با ارزش شاید دو سه بار در یک قرن پیدا شود. خود من شخص پرحرفی نیستم. اصلا بیش از آنکه راجع به چیزی اظهارنظر کنم، دوست دارم یکی دو روز بیندیشم. دلم می خواهد حرفم ارزش دو روز فکر کردن را داشته باشد. فروشگاه اینترنتی نیک بوک