ابیگیل

انتشارات بیدگل منتشر کرد: برای سومین‌بار خودش را در حال دویدن در طول چمن باغچه یافت، در هوای سرد و بنفشه‌بوی ساعات پایانی شب، در حال عبور از کنار مجسمۀ ابیگیل، و برای سومین بار، رسیدن به درواز‌ه‌ای که دو شب پیش پشتش آن صدا آنطور مدهوشش کرده و فریبش داده بود. اگر قفل در را، همان‌طور که میتسی ‌هورن گفته بود باز خواهد بود، باز نکرده بودند چه باید می‌کرد؟ یا اگر کسی دیده بود که باز است و دوباره بسته بودش و او نمی‌توانست بیرون برود؟ ناقوس کلیسای سفید با طنین بم مردانه‌اش ساعت نُه را اعلام کرد: دانگ، دانگ، دانگ. در فلزی را با احتیاط هل داد. با اولین فشار او از جا حرکت کرد و بدون صدا باز شد. از در بیرون رفت... و درجا خشکش زد. رمان ابیگیل، اثر ماگدا سابو، با یک پایان آغاز می‌شود. در همان سطور آغازین و رویارویی با گینا ویتاییِ چهارده‌ساله، آن‌گونه که سابو می‌گوید، می‌فهمیم «تغییری که در زندگی‌اش رخ داده بود از چیزهای زیادی محرومش کرده بود، انگار بمبی خانه‌اش را ویران کرده باشد.»در میان سال‌های جنگ جهانی دوم، پدر گینا که ژنرالی نظامی است، بی‌توجه به اعتراض‌های دخترش او را به مدرسه‌ای شبانه‌روزی می‌فرستد؛ جایی کیلومترها دورتر از بوداپست. با رفتن به مدرسه گینا خیلی زود متوجه می‌شود که با دیگر دختران هم‌سن‌وسالش گرفتار راهبه‌های مذهبی و قوانین سخت‌گیرانۀ پاک‌دینی در دورترین نقطۀ کشور شده است. جایی که حتی انتخاب مدل مویش به دست خودش نیست. ابیگیل در سال 1970 در مجارستان منتشر شد و سابو را به نویسنده‌ای محبوب در میان هم‌وطنانش تبدیل کرد. در مجارستان این اثر ابتدا الهام‌بخش مجموعۀ تلوزیونی پرطرفداری شد و بعدها به اجرای موزیکال ماندگاری بدل شد. و بسیار بیش‌تر از رمان «در» نام سابو را بر سر زبان‌ها انداخت. در این کتاب نثر صریح و گفت‌و‌گویی سابو جای خود را به روایتی غیرمستقیم می‌دهد که در هر صفحه‌اش برای قهرمان داستان چرخشی احساسی به بار می‌آورد. «روایتی پرتنش و عمیق که تصویری استادانه از سادگی و خامی جوانی ترسیم می‌کند، سادگی‌ای که هر آن بیم از دست‌رفتنش می‌رود... سابوی تردست، در یک آن، زمان و تاریخ و حماقت بشری، همه را از چشمان معصوم کودکی بر ما آشکار می‌کند.»(آنا ماندو)فروشگاه اینترنتی نیک بوک

نصراله مرادیانی

نامه‌هایی در تربیت زیباییشناختی انسان

انتشارات بیدگل منتشر کرد: انسانِ مدرن از نظرِ شیلر دستخوش دوپارگی و بیگانگی‌ با خویش است، چیزی که در فعالیت‌های متضادِ «حس» و «عقل» متجلی می‌شود، در تضادِ دولتِ اضطرار و دولتِ عقلانی‌ـ‌اخلاقی، ضرورت و آزادی، قانونِ طبیعت و قانونِ اخلاق، رانۀ مادی و رانۀ صورت، و جز این‌ها. شیلر، در کوشش برای رفعِ این تضادها، بر سیاست و «دولتِ عقلانی» تأکید می‌ورزد و «تربیتِ» موردِ نظر در نامه‌ها نیز تربیتِ انسان است برای پشتِ سر نهادنِ «دولتِ اضطرار» و تأسیسِ دولتِ عقلانی. بنابراین، مسئله‌ی اصلیِ نامه‌ها را مسئله‌ای سیاسی تشکیل می‌دهد، که به تعبیرِ شیلر عبارت است از «برساختنِ آزادیِ سیاسیِ حقیقی». با وجودِ این، شیلر راهِ حلِ این مسئلۀ سیاسی را نه در خودِ سیاست بلکه در«زیبایی‌شناسی» جست‌و‌جو می‌کند. از نظرِ شیلر، زیبایی‌شناسی وسیله‌ای است که می‌تواند همۀ آن دوپارگی‌ها، تضادها و بیگانگی‌ها را از میان بردارد و انسان را با خویش، با دیگران و با طبیعت در هماهنگیِ کامل قرار دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مسعود حسینی

فریای هفت جزیره

انتشارات بیدگل منتشر کرد:گویی شعلۀ قلبش توان آن را داشت که شب‌های تاریک تمامی دریاهای ناشناخته را روشن کند و خیال فریا فانوسی راهگشا بود در میان آبتَل‌های ناپیدا؛ انگار بادها مسخر شده بودند تا به‌سوی آینده پیشش برانند و ستاره‌ها در مدارشان می‌گشتند تا چنین آینده‌ای را رقم بزنند؛ گویی جادوی اشتیاقش را توانِ آن بود که کشتی را حتی بر قطره‌ای ژاله پیش براند یا از سوراخ سوزنی عبور دهد؛ و اینها نبود مگر به‌خاطر طالع نیکوی بونیتو که مقدر شده بود در خدمت چنین عشقی باشد، عشقی چنان پرفیض که هر مسیری را بر زمین روشن و هموار و ایمن می‌کرد.خیلی وقت‌ها شخصیت‌های کنراد کم‌وبیش شبیه قربانیان هستند. موقع خواندن «فریای هفت جزیره» آدم چنین حسی دارد... این داستان، داستان شگفت‌انگیز و بی‌رحمانۀ یک انتقام است.(رابرت لیند)فروشگاه اینترنتی نیک بوک

فرزانه دوستی

ساختن تئاتر از دل ویرانه ها

انتشارات بیدگل منتشر کرد:ساختن تئاتر از دل ویرانه‌ها مراحل آموزش بازیگر و کار عملی در تئاتر را از ورود به سالن تمرین، آماده‌سازی ذهنی و جسمانی بازیگر، سازوکارِ برقراری ارتباط با دیگران تا مواجهۀ بازیگر با هویت‌های دوگانه، بداهه‌پردازی، کنش‌های جسمانی و تحلیل عملی متن پی می‌گیرد؛ بدین‌سان می‌توان سیر تکامل بازیگر تازه‌کار را از ساده‌ترین سطوح تا پیچیده‌ترین مراحل کار دنبال کرد و دورنمایی از شکل‌گیری یک اجرای تئاتر را در نظر آورد. رویکرد مؤلف آمیزه‌ای از نظریه و تمرینات عملی است تا بازیگران و مربیان تئاتر بتوانند به تواتر صحت نظریه و عمل را با یکدیگر بسنجند، و پس از آزمودنشان، آنها را به‌کار بندند. اگرچه هستۀ مرکزی ساختن تئاتر از دل ویرانه‌ها مبتنی بر آموزه‌های استانیسلاوسکی است اما کار خود را به انتقال صرف آنها محدود نمی‌سازد. در سراسر کتاب، علاوه بر آموزش بازیگری، نوعی نگاه تاریخی به بازیگری نهفته است که در لوای آن تکوین سیستم بازیگری استاد روس در آیینۀ پیروان ˍو حتی منتقدان اوˍ انعکاس یافته و انطباق آن با شرایط زیستی معاصر ما که در چنبرۀ تابوهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی محاط گشته امکان‌سنجی شده‌است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

زنان فریاد خواه

انتشارات بیدگل منتشر کرد: نمایشنامۀ زنان فریادخواه نخستین بار در سال 423 پیش ‌از میلاد بر صحنه رفت. زنانی که در عنوان نمایشنامه به آنها اشاره شده است مادران سرداران سپاه آرگوس‌اند که در حمله به شهر تبای کشته شده‌اند. تبایی‌ها اجساد پسران آنان را به خاک نسپرده‌اند و این زنان برای فریادخواهی به آتن آمده‌اند... گفت‌وگوی تسیوس و پیک تبایی بر سر مردم‌سالاری و استبداد در نمایشنامۀ زنان فریادخواه یکی از کهن‌ترین نوشته‌ها در باب نظریۀ سیاسی‌ست. اوریپید در این نمایشنامه با بهره‌گیری از تجارب دولت‌شهر آتنی همچون مردم‌سالاری، فلسفه، قانون مکتوب، آیین‌های مقدس، شکوفایی فن سخنوری، جایگاه حقوقی زنان، جنگ پلوپونزی و کیش پهلوانی نمایشنامه‌ای سراسر سیاسی و محبوب خلق کرده ‌است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

غلامرضا شهبازی

عشق و آگوستین قدیس

انتشارات بیدگل منتشر کرد: کتاب عشق و آگوستین قدیس نسخۀ بازنگری‌شدۀ رسالۀ دکتری هانا آرنت است که زیر نظر مارتین هایدگر و کارل یاسپرس نوشته شده است. آرنت در این اثر، تحت تأثیر شیوۀ فلسفه‌ورزی استادانش، تفسیری اگزیستانسیال از دیدگاه آگوستین دربارۀ عشق به دست می‌دهد: عشق به مثابۀ نحوه‌ای از «در جهان بودن». او از دو انگارۀ آگوستینیِ عشق بهره می‌گیرد: کوپیدیتاس و کاریتاس، که اولی عشقی تملک‌جویانه است و دومی عشقی عاری از خودخواهی. این دو از نگاه آرنت دو نحوۀ متفاوت از «در جهان بودن»اند؛ یکی گرفتاری در بند دنیا و دیگری آزادی از هر آنچه رنگ تعلق می‌پذیرد. کوپیدیتاس همیشه میان دو ترس در آمدوشد است: ترس از نرسیدن به آنچه می‌خواهیم و ترس از فقدان آنچه به تملک درآورده‌ایم. زندگی ما همواره یا «نه هنوز» است یا «نه دیگر». در مقابل، کاریتاس یعنی «عشق به همسایه». آرنت این تعبیر مسیحی را به معنای عشق به همۀ انسان‌ها می‌داند بی‌آنکه دلبسته‌شان شویم و بی‌آنکه در اندیشۀ منفعت خویش باشیم. پرسش آرنت این است که اگر باید بی‌هیچ دلبستگی به انسان‌ها عشق ورزید، چگونه می‌توان اجتماعی از انسان‌ها را تشکیل داد؟ چگونه می‌توان دیگران را دوست داشت و از تعلق خاطر به آنها رها بود؟فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مریم خدادادی

سفرنامه برزخ

انتشارات بیدگل منتشر کرد:در جایی یکی از آدم‌های نمایش می‌گوید: «بهشت افسانه‌ست ولی تنگۀ ظلمات افسانه نبود، و من اونجا رو دیده‌م. خیلی شبیه شهرک‌ها و مجموعه‌هایی بود که طراحی کردید و ساختید. شما رفتید دنبال بهشت گمشده، اما به تنگۀ ظلمات رسیدید و چون نتونستید اونجا رو به شهرتون بدل کنید، پس شهرتون رو به تنگۀ ظلمات بدیل کردید. بله اونجا براتون بهشت وارونه بود و به همین خاطر هرگز جرئت برگشتن بهش رو نداشتید.» و بدین‌گونه نمایش گزارشی‌ست از سرحدات میان دوزخ و بهشت، نه در عالم مثال و تمثیل، بل در همین جغرافیای زمینی و سرزمینی، همچون قربانگاهی که در آن هر ایده و آرزو شمایلی عقیم و واژگون می‌یابد؛ و پس سفرنامۀ برزخ سفری‌ست در برزخ این بهشت وارون و این دوزخ ناموزون.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

دون ژوان (پالتویی)

انتشارات بیدگل منتشر کرد:چیزی جز تسلی‌ناپذیری و اندوهش او را به حرکت وانمی‌داشت. اندوهش را به سرتاسر دنیا می‌بُرد و آن را در دنیا می‌پراکند. دون ژوان با اندوهش زندگی می‌کرد، مثل یک منبع نیرو. اندوهش بزرگ‌تر و فراتر از او بود. به تعبیری ــ و نه‌فقط به تعبیری ‌ــ مسلح به آن، اگرچه خودش را به هیچ‌وجه نامیرا نمی‌دانست، ولی می‌دانست که آسیب‌ناپذیر است. اندوه چیزی بود که سرکشش می‌کرد و در ‌عوض (یا به عبارت دقیق‌‌تر مرحله‌به‌مرحله) او را در برابر هر چیزی که پیش می‌آمد کاملاً نفوذناپذیر می‌کرد، پذیرنده می‌کرد، و در صورتِ لزوم نامرئی. این دون ژوان اصولاً مانند دون ژوان‌های دیگر نیست. او درگیر خسران و یأسی است که او را از تمام آن سبک‌سری‌ها، شیطنت‌ها و حتی خباثت‌ها محروم می‌کند، از تمام ویژگی‌هایی که، از روایت مولیر به بعد، با این شخصیت اسطوره‌ای عجین شده‌اند. و با وجود این دون ژوانِ هانتکه احتمالاً هنوز شخصیتی فرانسوی است، فرانسویِ سودازده‌ای که روزی از روزها در برابر آشپز بیکارِ روزگار ما، در پورت رویالِ مجاورِ پاریس، پایگاه قدیمی یانسنیست‌ها، ظاهر می‌شود. دون ژوان هفت سفر را به‌سوی هفت زن در هفت کشور از سر می‌گذراند، و داستانش را روایت می‌کند. گهگاه غنایی افسانه‌وار دارد، ولی اغلب اوقات چیزی صرفاً رنگ‌باخته و بسیار ساختگی است. «در طول دهه‌ها هانتکه مصرانه و سرسختانه از چیزی بیش از طرح داستانِ سنتی گریزان نبوده است، و این بار هم بدل به راوی نمی‌شود، بلکه احضارکنندۀ لحظه‌ها و مکان‌ها باقی می‌ماند، کسی که وقتی بن‌مایه‌‌‌های داستانی او را برای توجیه، استدلال یا حتی تحول تحت فشار می‌گذارند، قاطعانه از آن سر باز می‌زند.»( هانس یوزف اُرْت‌هایل)فروشگاه اینترنتی نیک بوک

اژدر انگشتری

شیرین نشاط در گفت و گویی بلند با محمد عبدی

انتشارات بیدگل منتشر کرد: مفتون رؤیا عنوان برازنده‌ای است برای شیرین نشاط، هنرمندی که در آخرین اثرش، سرزمین رؤیاها، شخصیت اصلی را برای ثبت و ضبط رؤیاهای مردم بیرون می‌فرستد و به‌نوعی _مثل همیشه_ تصویری از خودش ارائه می‌دهد؛ هنرمندی که با عکس‌ها و ویدئوهایش، به شناخته‌شده‌ترین هنرمند اهل خاورمیانه در زمینۀ هنرهای تجسمی بدل شد و مهم‌ترین جوایز این حیطه، از جمله شیر طلای بی‌ینال (دوسالانۀ ونیز)، را به خانه برد؛ ضمن اینکه ورودش به سینما با فیلم بلند زنان بدون مردان هم با موفقیت همراه بود و جایزۀ شیر نقره‌ای بهترین کارگردان جشنوارۀ ونیز را برایش به ارمغان آورد. حالا در این گفت‌وگو به صادقانه‌ترین شکل ممکن، دربارۀ زندگی، تجربیات، موفقیت‌ها و شکست‌هایش برایمان می‌گوید، به دغدغه‌ها و درون‌مایه‌های تکرارشونده در آثارش می‌پردازد، و این‌گونه راه را برای درک دنیای رؤیاگون، شخصی و متفاوتش هموار می‌کند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک