مرگ به وقت بهار (پالتویی)

انتشارات بیدگل منتشر کرد: به این شکل زندگی‌ کردن عادت کرده بود و وقتی مردم فکر کردند دیگر انسان نیست و قفس را باز کردند، چیزی عوض نشد. همان‌جا ماند. هیچ‌چیز برایش مهم نبود، چه می‌ماند پشت میله‌ها چه نمی‌ماند. خودش زندان خودش بود. هرکسی زندان خودش است، چیزی عوض نمی‌شود، فقط عادت‌های ما هستند که عوض می‌شوند. مرگ به وقت بهار، کتابی است پر از خشم، وحشت، انزجار و درعین‌حال زیبایی که زبان صریح و زنده‌ و قدرت خیال‌انگیزی آن در صفحه‌به‌صفحه‌اش مشهود است. پرواضح است که این کتاب اثری هنری و حقیقتاً بی‌بدیل است. به قول راوی داستان هنگام توصیف چشمه‌ای کوهستانی: «چیز زنده‌ای بود فرای درک و فهم.» و بی‌شک کتابی است که به‌هیچ‌وجه فراموش نمی‌شود. (جان سلف)فروشگاه اینترنتی نیک بوک

نیلی انصار

پنجاه اقتصاددان بزرگ

نرگس درویشی ، سیامک کفاشی

*قلب شکارچی تنها

آرش افراسیابی

*پاراگونه (مقایسه هنرها)

وحید غلامی پور فرد

*هنر انتخاب

سپیده رئیسی

به استقبال ناخوانده‌ ها

نگار شاطریان

ارکان جامعه

بهزاد قادری

عصر انحطاط

مهدی نصراله زاده

لذت ‌های ناممنوع

نشر بیدگل منتشر کرد:دربارۀ لذت‌های ممنوع زیاد نوشته‌اند. ولی دربارۀ لذت‌های «ناممنوع» چه؟ «لذت‌های ناممنوع»، کتاب جدید و بی‌نظیر آدام فیلیپس است، نویسندۀ کتاب‌های «حسرت»، «عاقل شدن» و «در باب تعادل». بنا به استدلال او، عموماً این لذت‌های ممنوعه‌اند که فکر ما را به خود مشغول می‌کنند؛ ولی اگر خوب تأمل کنیم، شاید بتوانیم از امور ناممنوع هم، اگر نه بیشتر، دست‌کم به‌اندازۀ تابوها لذت ببریم. درضمن، چه‌بسا برآورد ناقصی داریم از اینکه با محدود ‌شدن ما، تحت قیدوبند امر ممنوعه و قوانینش، جهانمان چقدر محدود می‌‌شود. «لذت‌های ناممنوع»، کتابی است بلندپروازانه که از احساس ناامنی و بی‌ثباتی زندگی مدرن می‌گوید و به بررسی پویاییِ فلسفی، روان‌شناختی و اجتماعی‌ای می‌پردازد که بر میل انسان حاکم است و به واقعیت روزمرۀ او شکل می‌دهد.آدام فیلیپس، تیزبین‌ترین روان‌کاو از میان روان‌کاوان اهل قلم، همواره رسالتش را بیشتر خویشاوند ادبیات دانسته تا علم. شغل اصلی‌اش بینش و آگاهی‌ای به او می‌دهد که در نوشتارش به‌صورت شور و اشتیاقی نامعمول خود را نشان می‌دهد. همۀ نویسندگان بزرگ، آگاهانه یا ناخودآگاه، موقع نوشتن از روش تداعی آزاد روان‌کاوان بهره می‌جویند و در می‌یابند که به‌تعبیری شکل‌گیری اثر در هنگام نوشتنش نوعی سیاحت و انکشاف خود است، تماشای ذهنمان وقتی مشغول کار است؛ ولی کم‌اند نویسندگانی که مثل فیلیپس آن سوائق را درک کنند و شیفته‌شان باشند. مقاله‌های او شاهدی است بر این مدعا. - (تیم آدامز، گاردین)فروشگاه اینترنتی 30بوک

نصراله مرادیانی