به وقت بی نامی

انتشارات بان منتشر کرد:جعبه را دمر می‌کنم روی زمین چقدر یادگاری! کارت‌های صد آفرین، آخرین کِشِ کش بازی‌هایم، یکی از سنگ‌های هفت‌سنگ، کارت جانبازی سهیل، یک بسته آدامس خروس‌نشان، تنها عکسی که از عروسی‌ با شهرام نگه داشته‌ام، اولین قرارداد بازی در یک سریال سیزده قسمتی، عکس سیاه‌و‌سفید سهیل قبل از سربازی که مادرش قاب کرده و زده بود به دیوار سالن خانه‌شان، یک پاکت سیگار اُشنو، آخرین عکس لیلیوم کنار استخر مرغابی‌های پارک نیاوران، فانوسقه پدر، کلیپس قرمز کوچکی که هیچ‌وقت به موهایم نزدم.و ...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

آدم فکرهای ناجور

انتشارات بان منتشر کرد:یک صبح تجربه این را خواهید داشت که از خواب بیدار شوید و ببینید نیمی از صورت‌تان پاک شده. بعد است که یا به سمت فاجعه می‌روید یا با همان نیمه‌ی پاک نشده زندگی جدیدی را آغاز می‌کنید. اما بسیاری از ما یک صورت نیمه پاک‌شده داریم. صورتی که هی آن را پاک می‌کنیم، پاک می‌کنیم، پاک می‌کنیم تا بلأخره محو شویم.آدم فکرهای ناجور» داستان بلندی است در ژانر فانتزی. این اثر داستانی است درباره یک خانواده که هر فصل به اتفاقاتی در میان افراد این خانواده سه‌نفره می پردازد و این اتفاقات در نهایت یک فانتزی را رقم می زند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

نامه ی سرمدی

انتشارات بان منتشر کرد:می‌دانم که بی‌انصافی است آدم کسی را که به قول معروف دست‌اش از دنیا کوتاه است بنشاند و هر چه می‌خواهد بارش کند. اما این حرف‌های فروخورده‌ی سالیان است. به قول تو: هیچ آدمی نیست که خودخواه نباشد. مخصوصاً که آن کودک خفته درته وجود آدم بالغ هم باشد. خودت گفتی، نه؟ حالا این کودک بیدار شده و باز می‌خواهد حرف بزند. گفتم در این سال‌ها ننوشتم چون تو ذوقم را کور کردی. حالا که تو نیستی، یا هستی اما دیگر "تو" نیستی، می‌خواهم از خودم بنویسم. تو حالا کاملاً در اختیار منی. چه بخواهی چه نخواهی وقف وجود "من" شده‌ای تا بنشینی و به حرفهام گوش بدهی.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

تاریخ نو (اعترافات و مکالمات)

انتشارات بان منتشر کرد:از دید استنفورد دو گونه تاریخ وجود دارد: اول رویدادهای عینی مشخص در زمان و مکان معین، و دوم، چرخه‌ی حفظ، یادآوری و بازآفرینی آن رویدادها و تاثیر آن‌ها بر مواجهه با رویدادهای کنونی.تاریخ نو خوانشی از تاریخ اول است در مواجهه با خوانش جبرگرایانه از تاریخ. در این تاریخ به جای تمرکز بر حوادث سیاسی ، فعالیت‌های بشری در زمینه‌ی اجتماعی و اقتصادی مورد کنکاش قرار می‌گیرند. این تاریخ بیش‌تر به مردم می‌پردازد تا به شاهان. محوریت در این خوانش تاریخی بر رفتارهای انسانی فارغ از تمرکزگرایی تاریخ سیاسی است.با نگاهی به سخن پیتربرک که ((تاریخ بی‌طرف وجود ندارد و تاریخ تنها تاریخ زمان حال است )) در خواهیم یافت که این کتاب گویاترین سند برای تعریف تاریخ نواست: تحلیل مورخ. چشمی که تاریخ را دیده، ذهنی که آن را شناسایی کرده و زبانی که آن را بازگو نموده و در بستر ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و انسانی خویش به اعتراف نشسته است. در این کتاب برترین مورخان تاریخ نو با ترسیم تاریخ شخصیت، اندیشه و علایق خویش، شخصیت تاریخی خود و آن‌چه از تاریخ دریافته‌اند را تشریح نموده‌اند. بی شک خواندن این کتاب دورنمایی نو در برابر چشم علاقمندان به مفهوم تاریخ نو خواهد گشود.فروشگاه اینترنتینیک بوک

نرگس حسن لی

مارسل دوشان (هم صحبتی در عصر)

انتشارات بان منتشر کرد:برهم کنش تماشاگر اثر را می‌سازد. بدون این برهم‌کنش، نقاشی در زیر شیروانی محو می‌شود، اثر هنری وجود واقعی نخواهد داشت. نقاشی همواره به دو قطب متکی است، تماشاگر و سازنده، و جرقه‌ی برآمده از این کنش دو قطبی به چیزی منجر می‌شود، مثل الکتریسیته نگویید هنرمند متفکری بزرگ است چون او تولیدش می‌کند. هرگز چیزی بدتر از هنرمند به منزله‌ی یک مغز متفکر ندیده‌ام. تا وقتی تماشاگر بگوید ((شما چیزی حیرت‌آور تولید کرده‌اید))، هنرمند هیچ‌چیز تولید نکرده. تماشاگر حرف آخر را درباره‌ی اثر می‌زند. تماشاگر قدر هنرمند مهم است. اگر هیچ تماشاگری در کار نباشد هنری وجود ندارد، دارد؟ هنرمندی که به هنر خودش نگاه می‌کند کافی نیست. او باید یکی را داشته باشد که به اثرش نگاه کند. برای من تماشاگر تقریبا اهمیت بیش‌تری از هنرمند دارد، چون نه فقط نگاه می‌کند بلکه قضاوت هم می‌کند. فکر می‌کنم این راهی برای ورود نقش بی اهمیت هنر به جامعه است. این بازی کوچکی بین تماشاگر و هنرمند است. تماشاگر بخشی از ساختن نقاشی است، اما با صرف عمل نگاه کردن تاثیری اهریمنی را هم اعمال می‌کند.(بخشی از گفتگو)

پیمان غلامی

رنو (5)

انتشارات بان منتشر کرد:«رنو 5» داستانِ داستان‌هایی است که بر ما گذشته. داستان‌هایی که ریشه در گذشته و شکل زندگی ما در دهه‌های اخیر دارند، داستان‌هایی درهم تنیده با خلق‌وخو و فرهنگ ایرانی. «رنو 5» راوی گذشته‌ای است که هیچ‌وقت از ما نخواهد گذشت...« بعضی نگاه‌ها منتظرند. این را من بعد از مدت‌ها فهمیدم. آدم‌ها در نگاه‌شان به بقیه می‌گویند که منتظر چیزی هستند. چیزی که مثل الان آنی نیست. چیزی که نمی‌گذرد. چیزی که تا ابد هست. چیزی که نام ندارد و فقط آن آدم می‌داند که دنبال چه چیزی را گرفته...»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

بریدگی

انتشارات بان منتشر کرد:یک هفته توی برلین چرخیده بودند و به دوست و آشناهای فریبا سر زده بودند. کنار دیوار هم رفته بودند و عکس انداخته بودند. بعدها که فتاح عکس‌ها را نگاه کرده بود، متوجه مأموری شده بود که اسلحه‌به‌دست پشت سر آن‌ها ایستاده و زل زده تو لنز دوربین. طی سال‌ها آن‌قدر چهره‌ی مأمور را دیده بود که مطمیٔن بود اگر هنوز زنده باشد، می‌تواند بشناسدش. تو خیالش روبه‌روی پیرمردی سفیدمو ‌نشست و بعد از کمی خوش‌وبش عکس را نشانش می‌داد. پیرمرد چشم‌هایش را تنگ می‌کرد و خیره‌ی عکس می‌شد. بعد چند لحظه اشک از گوشه‌ی چشم‌هایش می‌لغزید روی رگ‌رگه‌ی گونه‌ها. عکس را روی زمین می‌انداخت و فتاح را در آغوش می‌گرفت... همیشه به این‌جاها که می‌رسید رشته‌ی خیالش قطع می‌شد. نمی‌دانست چرا پیرمرد باید او را درآغوش بگیرد. هیچ دلیلی نداشت. اما مطمیٔن بود اگر روزی در آن موقعیت قرار بگیرد، این اتفاق می‌افتد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

رخ

انتشارات بان منتشر کرد: دره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی رُخ این وقت سال از شدت گرما مانند کوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی سفالگری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. هیچ جانداری نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانست بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هراس از مرگ، زیر آفتاب در خیابان قدم بزند. عابران موقع عصر، وقتی هوا خنک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، مجبور بودند برای راحتی خودشان هم که شده، پرندگان مرده را با پا کنار بزنند. پرندگان سیاه با منقارهای پر از سوراخ. ابداً هم کسی اسم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شان و این که از کجا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آیند، نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دانست؛ حتی کسی پروازشان را ندیده بود. این نوع پرنده، تنها وقتی از گرما هلاک می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد، به چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. جسدشان موقع تاریکی هوا ناپدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شد. عده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای معتقد بودند آهنگ خوشی که در نیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های شب به گوش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رسد صدای نفس کشیدن آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاست که از سوراخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های منقارشان بیرون می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریزد...- رمانفروشگاه اینترنتی نیک بوک

الف 88

انتشارات بان منتشر کرد:…سایه‌ها مثل مار روی قلوه‌‌سنگ‌ها و لابه‌لای سنگ قبر‌ها می‌خزیدند. ماشاالله رو به عزیز کرد: «خب پسر، این‌جا چی‌کار می‌کنی؟ باز دوباره از خونه فرار کردی؟»عزیز گفت: «تو که بابام رو می‌شناسی، حرف زور می‌زنه. دعوامون شد. چند روزه از خونه بیرونم کرده. من هم اومدم این‌جا.»«یعنی تو غسال‌خونه خوابیدی؟»«آره دیگه.» «عجب سرِ نترسی داری، پسر.» عزیز سکندری خورد و افتاد زمین. سریع بلند شد و روی زانوهایش دست کشید. از ماشاالله عقب افتاده بود، خودش را به او رساند. ماشاالله بی‌آن‌که سرش را برگرداند، گفت: «دفعه چندمه می‌خوری زمین؟ از دست چپم بیا! اقلاً رو سنگ قبرها نیفتی. امشب دیگه حال مرده‌شستن ندارم.» دست عزیز را گرفت و کشید طرف خودش: «داشتی می‌گفتی.»عزیز خم شد و دستمال را به زانوی زخمی‌‌اش بست: «آقا ماشاالله، کار خوبی کردم که گفتم مُرده زنده شده؟ این کار خوبه، مگه نه؟»سرش را بلند کرد. ماشاالله ایستاد و به چشم‌های عزیز نگاه کرد: «اگه زنده باشه.»…فروشگاه اینترنتی نیک بوک