طلوع لس آنجلس 1992

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:این نمایشنامه در زمره‌ی آثار تئاتر مستند قرار می‌گیرد. هم موضوعی که کاراکترها پیرامون آن گفت‌وگو می‌کنند و هم خود کاراکترها واقعی‌اند. متد اسمیت استفاده از تکنیک‌های ژورنالیستی است؛ اما هنگام اجرا و تجسم این افراد روی صحنه، ما با اجرایی دراماتیک مواجه خواهیم بود. اثر او روی کاغذ شامل مونولوگ‌هایی است که از مصاحبه به دست آمده‌اند. در این مونولوگ‌ها صدای خود اسمیت به عنوان مصاحبه‌گر حذف شده و به‌سختی می‌توان فهمید که دقیقا چه سؤالاتی از افراد پرسیده است. اما روی صحنه هدف او کنار زدن خودش در نقش مصاحبه‌گر، و عینیت‌بخشی و آداپته کردن کاراکترها و گفتارشان است.گفتاری که در زبان این نمایشنامه به کار رفته زبان ابداعی خود نویسنده نیست، بلکه در واقع کلمات واقعی افرادی است که با لهجه و دستور زبان‌های مختلف به توصیف یک واقعه می‌پردازند. کاراکترهای اسمیت مثل آدم‌های واقعی حرف می‌زنند چون آن‌ها واقعی‌اند. خود او به‌عنوان نویسنده و اجراگر، وزن جملات مرسوم در گفت‌وگو و متن گفتارها را در رونوشت لفظی آن‌ها اعمال می‌کند.-از مقدمه‌ی مترجمفروشگاه اینترنتی نیک بوک

مجتبی بیات

گام زدن بر یخ های نازک

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:... به‌‌‌قول پیتر بروک در زندگی هر روزه «اگر» یک خیال است، در تئاتر «اگر» یک آزمون است. پس وقتی می‌‌‌خواهید دست به این آزمون بزنید مهم نیست از کجا شروع می‌‌‌کنید، مهم نیست اگر یک شب بهاری دو نفری در پارک بنشیند و به مردی تنها فکر کنید که چمدان به‌‌‌دست از یک سفر دراز به کشور برگشته است. چون آن‌‌‌جاست که دارید با یک خیال زندگی می‌‌‌کنید، وقتی مهم است که تصمیم می‌‌‌گیرد این خیال را به آزمون تبدیل کنید... نمایش به‌‌‌کار زیاد نیاز دارد. اما هنگامی که کار را همچون نمایش تجربه می‌‌‌کنیم، آن وقت دیگر کار نیست. و وقتی به خودتان می‌‌‌آیید می‌‌‌بینید نمایشی هر روزه را تجربه کرده‌‌‌اید. هر روز بازی‌‌‌اش کردید. هر روز با شما همراه بوده و به تمام جاهایی که شما سفر کردید، سفر کرده و بهترین همراه و همپای سفرهایتان بوده و آن‌‌‌وقت متوجه می‌‌‌شوید چقدر پیتر بروک درست گفت که: «نمایش نمایش است.»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

یلدای سرد و باشکوه استاد محمود راد

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:... آره جریان آتیش‌‌‌‌‌‌‌زدن موند... دی‌‌‌‌‌‌‌ماه 60 بود... هوا خیلی سرد بود. خوب یادمه. اومدم بیرون. در مغازه رو قفل کردم. دست دراز کردم کرکره رو بکشم پایین اصلاً نفهمیدم چی شد. یکی گفت مرگ بر خائن و یه گوله آتیش از کنار گوشم رد شد خورد به شیشه افتاد تو مغازه. تا اومدم به خودم بیام دو سه تا دیگه هم انداختن تو مغازه.برگشتم ببینم کی‌‌‌‌‌‌‌ان... دیدم دوتا موتور گازشو گرفتن رفتن... تو یه چشم بهم زدن آتیش شعله کشید و مغازه سوخت... یکی اون شد، یکی هم همین. اینا کینه کردن... فکر کنم اون موقع نوری و محسنی مسئول کارای عملیاتیشون بودن. نوری رو مطمئن نیستم ولی اون یکی رو مطمئنم... کار خودشون بود... تهدیدشونو عملی کردن. او روز که داشتن از خونه می‌‌‌‌‌‌‌رفتن بیرون اجلالی‌‌‌‌‌‌‌فر داد کشید مرگ بر خائن.بریده‌‌‌‌‌‌‌ای از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

عرق

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:... فقط یادمه به‌‌‌‌‌‌‌‌سرعت رفتم طرفش. نمیدونستم چی‌‌‌‌‌‌‌‌کار میخوام بکنم. اما احساساتم تو سینه‌‌‌‌‌‌‌‌ام جمع شده بود. مثل یه مشت به سینه‌‌‌‌‌‌‌‌ام فشار می‌‌‌‌‌‌‌‌آورد. فشار. منم همینجوری داشتم راه میرفتم. منتظر بودم ازم دور بشه، یا یه کاری بکنه. ولی همینجوری سرجاش ایستاده بود. یه‌‌‌‌‌‌‌‌جوری که انگار سال‌‌‌‌‌‌‌‌هاست منتظر منه. بعدش... رو در رو شدیم. می‌‌‌‌‌‌‌‌تونستم نفس کشیدنش رو احساس کنم. این‌‌‌‌‌‌‌‌قدر نزدیک هم بودیم. میتونستم رگ‌‌‌‌‌‌‌‌های لعنتی توی چشمش رو ببینم. بعدش مشتم گره شد. نوک ناخن‌‌‌‌‌‌‌‌هام کف دستم رفت و بعدش اون اتفاق افتاد... عجیب و مرموز... ما همدیگه رو بغل کرده بودیم. بغل. نمیدونم برای چی. بعد از هشت سال، این اولین باری بود که حس می‌‌‌‌‌‌‌‌کردم می‌‌‌‌‌‌‌‌تونم واقعا برم خونه...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

حسین رحمانی

داستان اسف انگیز یک صعود تبه کارانه به صحنه گردانی سرپرسی لورن و شرکا

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:ای شاهزاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های قاجاری! ای دوله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و سلطنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و مُلک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها! با شما هستم که من رو با این قزاق وحشیِ خون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوار تنها گذاشتید. شمایی که با هر تشری میدون رو برای این مردک رذل خالی کردید تا به وجیه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌المله بودنتون آسیبی وارد نشه و فقط به این فکر کردید که تاریخ در آینده راجع به شما بگه چه مردان مؤدب و قابل احترامی بودند که پا روی مبادی اخلاق نگذاشتند. نه! تاریخ درباره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تان خواهد گفت که شما مردان منفعلی بودید که در مقابل چشمانتون صعود تبه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کارانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای رضاخان رو دیدید و لب دوختید و دست به جلوگیری برنیاوردید. ننگ بر شما!بریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

در استانبول

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:هی... هی... بچه بزرگ می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنی، موقع ثمر رسیدنش خدا ازت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیردش... تصادف می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنه... چه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جوری من داغ تو رو تحمل کردم سعید... آره پوستم کلفت شده... بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌عار و درد شدم که مرگ تو رو دیدم... منم موندم بین اینا یالغوز... هر موقع حرفی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شه این آقای سهراب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خان، پشت مرضیه در می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آد. وایستاده هرکی با من مخالفت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنه بره طرف اونو بگیره. اون روز اول که پسره اومد خواستگاری مخالفت کردم ولی همین آقای سهراب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خان الکی طرف پسره رو گرفت. گفت تحصیل کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ست اله بله فلانه. حالا هم سیمین خانوم نشسته زیرپاش، ما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوایم مستقل شیم، می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خوایم مستقل شیم. خانوم بعد از بیست و دو سال زندگی یادش افتاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواد مستقل شه. نکردن دو زار پول جمع کنن برن واسه خودشون به خونه بگیرن. اگه این طبقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بالا رو بهشون نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دادم، حالا این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طوری حرف نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زدن. آره از نظر قانونی حرفش پیشه، ارث باباشو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خواد بگیره ولی پس من چی؟ همین چند شب پیش سهراب اتمام حجت کردم.بریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

حرفه ای

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:لوک: چون تیای من، شما 20سال دشمن این کشور بودین، و بعدش دوباره یه شبه... چون تو این کشور همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی یه شبه اتفاق می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌افته... من دشمن از آب درومدم و شما جامو گرفتین. منِ راننده تاکسی، و شمای مدیر. من تو خیابون و شما تو یه دفتر شیک و پیک.خودش: رفیق لوک، من اونی که امروز به حکومت وصله رو نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شناسم. من اصلاً با اونا کاری ندارم!لوک: شاید شما با اونا کاری نداشته باشین، اما اونا خیلی با شما کار دارن. شما فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنین این شغل رو بدون اطلاع و پشتیبانی اونا به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست آوردین، این شغل رو به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست آوردین چون سزاوارش بودین؟ این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جور فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنین؟خودش: بله. دقیقا همین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم رفیق لوک. من فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم به این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جا تعلق دارم. قطعاً خیلی بیشتر از اون کلیدسازا، لوله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشا، کارگرای فلزکاری . روشنفکرهای بلشویکی دیگه که دکتری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاشونو بعد از دو سال مدرسه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی حرفه و فن گرفته بودن. ما این‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جا کتاب درست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنیم، نه میخ و نعل اسب و لولاهای فلزی!بریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

فاطمه خسروی

شکل گیری تئاتر رئالیستی در ایران و چند مقاله دیگر

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:این کتاب شامل 4 مقاله با عناوین شکل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری تئاتر رئالیستی در ایران در دهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های 20 و 30، ضرورت تأسیس هنرستان هنرپیشگی و تأثیر آن بر تئاتر ایران در عصر رضاشاه، تأثیر زمینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های فکری انقلاب مشروطه در پیدایش نمایش کمدی غربی در ایران و بررسی رساله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی خلسه مشهور به خواب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نامه از منابع نمایشی دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی قاجاریه است. در 3 مقاله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نخست سعی شده است به علت بنیادین شکل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری تئاتر رئالیستی، هنرستان هنرپیشگی و نمایش کمدی غربی در ایران پرداخته شود. در مقاله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی آخر نیز منبعی جامانده در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تئاتر دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای قاجار مورد بررسی قرار گرفته است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

آدم ها

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:از اعماق راهروی زیرزمین صدای جدیدی شنیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. ... تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق... اریک از در ورودی راهرو فاصله می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد. ... تِلِق تِلِق تِلِق ... تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق... اریک کوتاه کوتاه نفس می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کشد... تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق... در یک لحظه زن ناشناسی از کنار در زیرزمین عبور می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و به سمت انتهای راهرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود و یک چرخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دستی قراضه با چرخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های معیوبی که داخلش پر از رخت چرک است، حمل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. همین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌طور که او چرخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دستی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش را به سمت انتهای راهرو می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد صدا کمتر و کمتر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود... تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق... تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق تِلِق...بریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک