تاریکی در بالای پله ها و یک نمایشنامه دیگر

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:رابین گمونم تو تموم این سال‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها خیال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردی با یه مرد جربزه‌‌‌‌‌‌‌‌‌دار عروسی کردی. مردی که از روی پل‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌‌پره و قطارها رو نیگه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌داره و با هفت تیر شیکم سرخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌پوست‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها رو سفره می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنه. مردی که از هیچ چی تو دنیا نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترسه. کورا، دوره زمونه دیگه عوض شده. نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌دونم داریم به کجا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌ریم. وقتی بچه بودم به جز یه اداره‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی پست هیچ‌‌‌‌‌‌‌‌‌چی تو این شهر نبود. تا کلاس شیشم بیشتر درس نخوندم. اون روزا ملت خیال می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردن درس خوندن وقت تلف کردنه. حالا ببین چه خبره. یه عالمه مدرسه، کلیسا، فروشگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌های رنگ و وارنگ، سالن‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سینما، کانتری کلاب. ملت یه شبه میلیونر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شن. سوار لیموزین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌شن و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌رن کانتری کلاب و تا خرخره می‌‌‌‌‌‌‌‌‌خورن و مست می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنن. یه جوری رفتار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنن انگار اشرف مخلوقات که می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گن اونان. کورا، خودمم موندم چی کار کنم. تو شهری که به دنیا اومدم احساس غریبی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنم.بریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از متن نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

حامد صحت

زورق بان

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:احساسات بیشتر شبیه سیلاب ها و طوفان هاست: زمزمه های کم عمق، اما عمیق ترین شان سکوت است؛ پس وقتی علاقه موجب گفت و گو می شود، به نظر می رسداحساس به انتها می رسد، اما چرا چنین سطحی. آن ها که کلمات بسیار می دانند، و کلمات را می یابند، از آنچه که از یک نفر یک عاشق می سازد، بهره ای ندارنداشتباه نمی کند، ملکه ی عزیز قلب من.نشانه ی احساس واقعی این است که آدمی رنج خود را کوچک می بیند،و طلب همدردی نمی کند – در عشق سکوت بیشتر از کلمات غم را فزون می کند، گرچه که کلمات هرگزچندان ظریف نباشند: گدایی که خموش است، می دانی، ممکن است ترحمی مضاعف را برانگیزد.پس اشتباه نکن ای عزیز،عشق حقیقی اما پنهانی من :دردناک ترین کار پنهان کردن رنجش است، و اینکه طلب همدردی نکند.بخشی از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

حمید دشتی

تصویر مدیر به عنوان نویسنده ای جوان

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:روایت و مدیریت: در مدیریت داستان سرایی˚ این دو مفهوم با هم متحد می شود، مفاهیمی که نیاز به کمی توضیح دارند. تفکر حاکم بر مدیریت، نتیجه گرایی است. خواستش منطقی کردن، تصمیم گیری و هدفمند کردن اعمال است و در نهایت میزان در آمد حاصل مهم است. از سوی دیگر روایت نیازمند فضا برای تنفس است. موارد مهم اصلی در مقابل موارد مهم ثانویه، در مرتبه ای پایین تر قرار می گیرند، حقایق در درجه ی دوم اهمیت هستند و داستان در درجه ی اول. نظامی که به نام «مدیریت» از آن یاد می شود به ندرت کلیت خود را ترسیم می کند ولی مشخص است که داستان مدیریت و تئوری و تیپِمدیر که همراه با این داستان می آید باید در ارتباط با تاریخ نئولیبرالیسم و توسعه اش در اقتصاد دیجیتالی تعریف شود. این کتاب به بررسی پیچیده و در هم تنیده ی ادبیات و مدیریت را تهدید می کند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

آراز بارسقیان

آنارشیست

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:کتی: نگهبان رو صدا کن.اَن: چی می خوای؟کتی: نگهبان رو صدا کن.اَن: تا به نامِ عدالت بگی تو زندان داری می پوسی و می میری. [مکث] وظیفه ی من غلبه کردن به احساساتمه. و قانون مداری، البته اگه بتونم، بی طرفانه، بسته به مورد. من احساساتت رو درک می کنم...کِتی: خُب؟ان: ... و با وجودِ اونا، و احساساتم، سعی می کنم وقت بذارم، آره، فکر کنم من...کتی: اونا چی ان؟ان: احساساتم؟کتی: آره، اونا چی اَن؟ان: این که شاید کسی توی کنترلِ احساساتش موفق باشه ورایِ تصورته؟ و ستودنیه؟ اسمی واسه ش هس؟کتی: خب.ان: اسمش «خویشتن داریه»؟ یا «احتیاط»، یا ...کتی: ... خب.ان: شاید اسمش تعادل باشه؟ [مکث] تو دوس داری آزاد بشی.کتی: این جا همه دوس دارن آزاد بشن.بخشی از نمایش نامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

فاطمه خسروی

جنگ و صلح غزه

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:بچه: تا شش سالگی زنده می مونم؟ تا هشتاد و دو سالگی چی؟ کنار ساحل بازی می کنم؟ بچه هام کنار ساحل بازی می کنن؟ عمه ماریا بهم ریاضی یاد می ده ؟ می تونم به کشورای دیگه برم؟ جایی که شام می پزمو می خندمو از چیزای کوچیک ناراحت می شم و فرداشم فراموشش می کنم، روزای آرومی دارم؟ آدمم می کشم؟بخشی از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

چشم زندگی (مجموعه شعر)

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:آن هنگام که پرده ها می افتند سایه ی تنهایی بر تنت می نشیند گویی ابعاد تغییر می کنند وقتی چشمان ما به بیرون از قاب نگاه می کنند کسی را نمی بیند وقتی تنت متوجه ی خستگی اش است، کسی رانداریپرده جهان ماست پرده ی خالی ببند و بدان از دنیا دور خواهی بود درست همچون کسی که ساعت ها روی آن پرده وقت گذاشته وقتی پرده چیزی برای نشان دادن به تو ندارد دنیا به اندازه ی قلبت تهی است پنجره هایت را بر پرده ها بزن تا از بین بروند بگذار تکه های شکسته قلبت را بشکافند تا بتوانی خون را روی پرده ببینی و كل عالم آن را ببیندفروشگاه اینترنتی نیک بوک

هرگز برای پدرم آواز نخواندم

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:فقط قصد دارم سر عقلت بیارم. تا حالا شده تو رو به عنوان یه مرد، به همجنس، به موجود در قبول کنه؟ لابد می خوای بگی وقتی تفنگدار دریایی بودی. تو این کار رو به خاطر اون کردی. چون حتی اون موقع هم دنبال عشق و محبتش می گشتی. می خواستی توجهش رو جلب کنی. تو هیچ وقت نمی خواستی یه تفنگدار دریایی بشی. «خب بابا، حالا دوستم داری ؟» آره، بهت افتخار می کرد، ازت سپاسگزار بود. چون بهش یه چیزی دادی که بتونه باهاش به بقیه حسابی پز بده. ولی باز هم دوستت نداشت... تا حالا شده به کارهایی که انجام میدی افتخار کنه؟ چیزهایی که برای تو با ارزش هستن؟ تا حالا شده به جای مسخره کردن، یک بار، فقط یک بار از تدریس کردنت، از کتاب هایی که چاپ کردی، تعریف کنه؟بخشی از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

قضیه اسرائیل یا تاریخ تبه کاری مدرن

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:حمله های اسرائیل به غزه بارش مرگ بود. این حمله ها با بهانه ی واهی دفاع از خود، فقط جنایت جنگی نبود بلکه نسل کشی بود. این دقیقا همون نظری بود که بروکمان رئیس مجمع عمومی سازمان ملل داشت. اما اسرائیل طبق معمول به این کشیش با وجدان انگ ضد یهودی بودن زد. درسته که این اظهارنظر اولش در هیاهوی طرفدارهای اسرائیل اون طوری که باید شنیده نشد ولی کم کم صداها از همه طرف بلند شد. همه فهمیده بودن اسرائیل خطرناک ترین بمب ها رو روی سر یک و نیم میلیون آدمی که بیشترشون کودک بودن و در شلوغ ترین جای جهان گیر افتاده بودن خالی کرده. آدم هایی که حتی جایی واسه پنهان شدن یا فرار نداشتن. انگار هولوکاست داشت زنده می شد و این بار سر از غزه در آورده بود. ولی تظاهرات های مردمی در جای جای دنیا باعث تکثیر واژه ی نسل کشی بین مردم شد. این واژه حتی سر از تظاهرات داخل اسرائیل هم در آورد. پلاکاردهای ضد نسل کشی در شهرهای مختلف دنیا بالا رفت و همه خواهان خاتمه ی جنایت های اسرائیل شدن.بخشی از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک

خانه خیابان مهر

انتشارات یکشنبه منتشر کرد:کاش می شد خونه هامون حفظ می شد، اونایی که توشون بزرگ شدیم و یه عالمه خاطره ی خوب و بد ازشون داریم. [مکث. روبه ما] خونه ی خیابون مهر بالاخره فروخته شد. درست تو روزی که قرار بود هر دو خونه، یعنی خونه ی پدرشوهرم که ما توش می شستیم و خونه ی تکثیری همسایه شون تو بنگاه فروخته بشه، تکثیری طبق نقشه ی از پیش تعیین شده از فروش خونه منصرف شد اما پدرشوهرم که از نقشه ی ماهرانه ی بیگی و ضرغام و تکثیری خبر نداشت خونه ش رو فروخت. در واقع همه چی صوری بود و فقط قرار بود به معامله انجام بشه و اون هم خونه ی اون بود و خریدار هم کسی نبود جز یکی از آدم های بیگی. اینا رو ما چند وقت بعد فهمیدیم. تکثیری با بیگی مشارکت کرد و در واحد بزرگ گیرش اومد. تکثیری، بدون این که به سال ها همسایگی فکر کنه پدرشوهرمو تحریک کرد تا خونه ش رو بفروشه تا بیگی بتونه به راحتی سه تا خونه رو تجمیع کنه.بخشی از نمایشنامهفروشگاه اینترنتی نیک بوک