بیگانه

انتشارات پر منتشر کرد:«بیگانه» اولین رمان «آلبر کامو»، نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی است كه با ترجمه‌ی عالی و روان «جلال آل‌احمد» تحسین همگان را برانگیخته است. «کامو» در این اثر به شیوه‌ای هنرمندانه، فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم را ‌با استخوان‌بندی محکمی مبنی بر نگاه پوچ‌گرایانه‌ی او به جهان، به تصویر كشیده است.این داستان که به شیوه اول‌شخص و از دید یک شخصیت بی‌تفاوت و بی‌احساس به نام «مورسو» روایت می‌شود، سعی می‌کند انزوا‌طلبی را در قامت یک فرد به نمایش بگذارد. صحبت‌ها، تفکرات و اقدامات «مورسو» همان چیزهایی هستند که به عقیده‌ی «کامو» در یک شخصیت اگزیستانسیالیست وجود خواهد داشت؛ روایت كسی كه نه‌تنها با عواطف و احساسات خود بیگانه شده بلكه از دنیای پیرامونش هم به‌گونه‌ای گریزان و فراری است. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

جلال آل احمد

سو تفاهم

انتشارات پر منتشر کرد:نمایشنامه‌ی «سوءتفاهم» به قلم «آلبر کامو»، نویسنده‌ی بزرگ فرانسوی نوشته شد كه ترجمه‌ی روان و شیوای «جلال آل‌احمد» به جذابیت و محبوبیت آن افزود. در این نمایشنامه‌ی سه پرده‌ای، «کامو» شکل و ساختاری مدرن از تراژدی را خلق کرد؛ تراژدی جهان معاصر، که حتی مرگ قهرمان در آن، بین دنیای پرهیاهو و ماشینی گم شده و مثل تراژدی یونان، نه نفرینی به همراه دارد و نه سروصدایی بلند می‌نماید، بلكه در نهایت پوچی، می‌میرد.«سوء‌تفاهم» تنها یک داستان یا نمایشنامه‌ی ساده نیست، بلكه در ساختار دقیق و منظم و محتوای پیچیده‌ی آن، می‌توان رگه‌هایی از تئاتر یونان را مشاهده كرد كه به زیبایی عشق، رؤیاها، ناامیدی و فریب در آن به تصویر كشیده شده است؛ سوتفاهمی که بی‌شک تبعات سنگینی دارد و به نابودی یک خانواده می‌رسد...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

خطاب به عشق (دفتر دوم)

انتشارات نو منتشر کرد:درست در میانهٔ قرن بیستم است که عشق ماریا کاسارس و آلبر کامو به اوج می‌رسد. کمابیش هر روز آفتاب نامیرای الجزیره آسمان ابری پاریس را می‌شکافد و بر بالکن آپارتمان در میدان سن‌میشل می‌تابد. در روزهای سال 1950 ماریا ــ این تبعیدیِ ابدی ــ سرانجام میهنِ واپسینش را می‌یابد: دست‌ها و واژه‌های آلبر. نه تبعید، نه اقامت اجباری، نه مرگ عزیزان، نه «کوه‌هایی که در فاصله سردند» جلودار تابش این خورشیدهای دوگانه بر همدیگر نمی‌شوند و راه هر دو در این سال به‌رغم همهٔ مصائب به یگانگی می‌انجامد.ماریا خود را اسپانیای ویران تصور می‌کند و از آلبر ــ این الجزیرهٔ روح ــ می‌خواهد که بیاید و احیایش کند، و آلبر الجزیره را، آفتاب و نوشتن و جنوب را، سراسر در چشم‌های ماریا بازمی‌یابد. از همین روزهاست که دیگر نه دور از هم نه نزدیکِ هم، که در درون یکدیگر آشیان می‌کنند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

زهرا خانلو

طاعون

انتشارات نگاه منتشر کرد:بدی های موجود در جهان اغلب ناشی از ناآگاهی است ... رنج آورترین و مایوس کننده ترین نوع شرارت ها، آن شرارتی است که از ناآگاهی سر می زند و فرد ناآگاه بر این باور است که همه چیزدان است و از این رو به خود اجازه قتل و آدمکشی می دهد. روح یک قاتل، کور است و بدون روشن بینی، نه مهربانی واقعی وجود دارد و نه عشق زیبا.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

محمد جواد فیروزی

بیگانه (جیبی)

انتشارات ماهی منتشر کرد: داستان بیگانه، معروف‌ترین اثر آلبر کامو، حداقل به‌ظاهر داستانی ساده و بدون پیچیدگی است. مورسو، کارمندی در الجزیره، تلگرامی دریافت می‌کند که خبر از مرگ مادرش در خانه‌ی سالمندان می‌دهد. دو روز مرخصی می‌گیرد، به مراسم تشییع جنازه و تدفین می‌رود و به الجزیره بازمی‌گردد. در ادامه مورسو تصادفاً در ماجرای نامطبوع و کثیف همسایه‌اش درگیر می‌شود و تحت فشار شدید شرایط بیرونی اقدامی می‌کند که عواقبش چشم مورسو را بر بُعد تازه‌ای از زندگی می‌گشاید. مورسو در طی داستان سرانجام درمی‌یابد که هستی شادی است. بی‌اعتنایی او به مناظر و بوهای جهان به عشقی آگاهانه بدل می‌شود و تسلیم و رضای منفعلانه‌ی او در برابر ستمی که بر انسان‌ها می‌رود جای خود را به طغیانی پرشور علیه مرگ و به احساس برادری انسانی می‌دهد.مورسو، راوی داستان خویشتن است. حكایت بسیار حساب‌شده او شامل دو قسمت است كه به طور محسوسی هم در لحن و هم در محتوا با هم متفاوت‌اند. در قسمت اول، مورسو، با ظاهری حاكی از لاقیدی كامل زندگی روزمره خود را در الجزیره، ... شرح می‌دهد. مورسو با لحن راوی بی‌طرف، با جملات پیاپی كه اغلب به ماضی نقلی‌اند، احتیاجات جسم، خستگی، میل به سیگار كشیدن و مشكلاتش را در تحمل گرما قید می‌كند. احساسهایش را ذكر می‌كند و همچنین به ملال یا بی‌تفاوتی‌اش اشاره می‌كند: "برایم فرقی نداشت" یا "تفاوتی نداشت". نه اعتنایی به تحلیل روان‌شناختی دارد نه به بیان احساساتش. با اینكه رسیدنش را به خانه سالمندان، كه مادرش در آنجا به تازگی مرده است، موشكافانه شرح می‌دهد، ضمن شب‌زنده‌داری در كنار جنازه یا به هنگام تشییع، اندوهی را كه از او انتظار می‌رود نشان نمی‌دهد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

خشایار دیهیمی

یادداشت‌ها آلبر کامو (تک جلدی)

انتشارات ماهی منتشر کرد:یادداشت‌ها شامل یادداشت‌های کامو از 1935تا پایان عمرش می‌شود. او یادداشت‌ها را برای این می‌نوشت که نکاتی را به ذهن بیاورد و بتواند بعدها آن را بپروراند. در لابه‌لای یادداشت‌ها به بخش‌هایی برمی‌خوریم که به‌طور پیوسته نوشته شده و بعداً در آثارش از جمله بیگانه، طاعون و سوءتفاهم مورد استفاده قرار گرفته است و نیز رد تمام آثار و فکرهای به‌ثمرنرسیده‌اش به چشم می‌خورد. یادداشت‌ها همچنین در شناخت زندگی کامو منبعی دست‌اول است. از طریق یادداشت‌ها درمی‌یابیم که او دائم با خودش کلنجار می‌رفته و تضادهای درونی‌اش را آشکار می‌کرده و مدام خودش را در معرض قضاوتی سختگیرانه قرار می‌داده است.آلبر کامو، نویسنده‌ی فرانسوی-الجزایری، در هفتم نوامبر 1913 در شهر کوچکی در الجزایر به دنیا آمد. خانواده‌ی او مردمانی فقیر، بی‌سواد و سختکوش بودند: لوسین کامو، پدر کامو، تنها سواد خواندن و نوشتن داشت و در یک شرکت شراب‌سازی کار می‌کرد و کاترین کامو، مادرش، مثل بقیه‌ی خانواده بی‌سواد بود. پدر کامو را در 1914 به خدمت نظام بردند، در نبرد مارن سخت مجروح شد و درگذشت. کامو و برادر و مادرش، پس از درگذشت پدر، در خانه‌ی مادربزرگ مادری‌اش زندگی کردند. کودکی کامو برخلاف کودکی بسیاری از نویسندگان برجسته‌ی فرانسه دوره‌ی غرقه‌شدن در خود نبود. او کودکی فعال بود؛ شنا می‌کرد و فوتبال بازی می‌کرد و بعدها به تماشای مسابقات مشت‌زنی می‌رفت. کامو ده‌ساله بود که معلم مدرسه‌ی ابتدایی‌اش، لویی ژرمن، به او کمک کرد تحصیلاتش را ادامه دهد. در هفده‌سالگی نخستین‌بار حمله‌ی سخت و تقریباً مرگبار سل ذات‌الریه‌ای به او دست داد و این بیماری تا پایان عمر دست از سرش برنداشت. او پس از گذراندن دبیرستان به کمک استاد بزرگ دیگری، ژان گرونیه، در 1933 در دانشگاه الجزایر پذیرفته شد. در آن‌جا او در حلقه‌ی دوستانی در آمد که برخی از آنان تا پایان عمر دوستی‌شان را با او حفظ کردند. این دوستی‌ها تا حدی از فاجعه‌ی عاطفی ازدواجش در بیست‌ویک‌ سالگی می‌کاست. این ازدواج تنها دوسال دوام آورده بود؛ وقتی کامو دریافت همسرش پایبند وفاداری در زناشویی نیست، از هم جدا شدند. کامو از 1932 دست به کار نوشتن شده بود و از 1935 به بعد دیگر مصمم بود که نویسنده شود. سال 1938 سالی سرنوشت‌ساز بود. کامو قصد کرده بود معلم شود، اما در معاینات پزشکی حکومتی رد شد. پس به روزنامه‌نگاری روی آورد و در روزنامه‌ای دست‌چپی با گرایش آزادی‌خواهانه به نام آلرژ رپوبلیکن به قلم‌زدن پرداخت. از این گذشته در 1935 به حزب کمونیست پیوست؛ هرچند نه با شور و شوق زیاد. چندی نگذشت که از محدودیت‌هایی که حزب بر او تحمیل می‌کرد به خشم آمد و از حزب اخراج شد؛ یا به روایت خودش از آن کناره گرفت. کامو در مارس 1940 عازم پاریس شد تا در هیئت‌تحریریه‌ی روزنامه‌ی پاری‌سوار مشغول کار شود. در دسامبر 1940 در لیو بار دیگر ازدواج کرد و در ژانویه‌ی 1941 به اوران بازگشت. از این زمان تا اواخر 1943 یا اوایل 1944 که فعالیت او در شبکه‌ی مخفی زیرزمینی کومبا (نبرد) آغاز شد، زندگی کامو ازهم‌پاشیده و داغان بود. در بهار 1943 دوباره عازم پاریس شد تا به‌عنوان مشاور ر انتشارات گالیمار کار کند. از 1944 به بعد، زندگی اجتماعی کامو انعکاسی است از هیجان‌ها و آشوب‌ها و یأس‌ها و سرخوردگی‌های تقریباً تحمل‌ناپذیر دوره‌ی پس از آزادسازی. پس از 1954 کشمکش خشونت‌بار در الجزایر، که کامو آن را پیش‌بینی کرده بود، قلب او را دوپاره کرد. جایزه‌ی ادبیات نوبل در سال 1957به کامو تعلق گرفت. او از نظر سن و سال دومین نویسنده جوانی بود که تا آن روز جایزه نوبل را گرفته‌اند. کامو در چهارم ژانویه 1960در سن 46 سالگی جان خود را در یک سانحه رانندگی نزدیک شهر سانس از دست داد. راننده ی خودرو دوست و ناشرش، میشل گالیمار بود.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

سو تفاهم و بیگانه (چرم)(جیبی)(لوکس)

مقاومت عصیان و مرگ

انتشارات علم منتشر کرد:کامو در آخرین سال عمرش، میان تمام مقالاتی که در مجموعه سه جلدی اکتوئل چاپ کرده بود، 23 مقاله را برای ترجمه به زبان انگلیسی برگزید. این مقالات با مسائل روزی سر و کار داشتند که پیوسته او را می آزردند. مسائلی همچون جنگ، اعدام، تبعید، تعهد نویسنده و ... کامو این مقالات را که نمایانگر چهرۀ جدیدی از او هستند، همزمان با زمان ها و نمایشنامه هایش نوشت. او در این مقالات همان فضاهایی را جستجو می کرد که پیشتر در نگارش خلاق اش به آن ها دست یافته بود. کامو هیچ گاه به کسی اجازه نمی داد این مقالات را ضمنی یا کم اهمیت تر از زمان ها و نمایشنامه هایش در نظر بگیرد، چراکه او مقالاتش را به عنوان بخش قابل توجه ای از میراثی بازمی شناخت که اینک می توانست به واسطۀ آنها با آیندگان روبرو شود.«اگر کسی نان شما را بِبُرد، آزادی شما را نیز گرفته است. اما اگر آزادی شما را بگیرد، یقین داشته باشید که نانتان نیز در معرض تهدید است، چراکه از آن پس نان شما وابسته به میل ارباب است، و نه وابسته به تلاش و مجاهدات شما. به همان نسبتی که آزادی در جهان واپس می نشیند، فقر افزایش می یابد و بعکس. اگر این قرنِ ناآرام درسی به ما آموخته باشد، آن درس این است که انقلاب اقتصادی یا با آزادی همراه است یا اساساً انقلاب نیست، درست همانطور که آزادی نیز باید دربرگیرنده رونق اقتصادی باشد. ستمکشان نه تنها می خواهند از زنجیر گرسنگی، بلکه همچنین از بند ارابابانشان آزاد شوند، اینان به خوبی می دانند که هرگز از گرسنگی نمی رهند مگر اینکه اربابان -همه اربابان- خود را واپس برانند و راهشان را سد کنند»فروشگاه اینترنتی نیک بوک

حامد رحیمی

انتشارات علم منتشر کرد:واژه ی "طاعون به تازگی باب شده بود. در این مرحله از روایت داستان که دکتر ریوکس پشت پنجره ی آپارتمان خود ایستاده است ممکن است راوی این اجازه را یابد که سردرگمی و شگفتی او را توجیه کند چرا که با نگاه اندک متفاوتی که میتوان به قضیه داشت باید گفت که واکنش او نیز همانند بسیاری دیگر از مردم شهر بود. همگان می دانند که همه گیری ها در جهان بسیار روی داده اند گرچه هنوز این بر ما سنگینی می کند که باور داشته باشیم چنین چیزی از آسمانی آبی فرود آمده باشد به تعداد جنگ هایی که در طول تاریخ بوده اند طاعون نیز وجود داشته است؛ هرچند جنگ و طاعون مردم را به یک اندازه شگفت زده می کنندفروشگاه اینترنتی نیک بوک

محمد غلامی

کلاسیک های مدرن (9)(زن تنها)

انتشارات قدیانی منتشر کرد:آثار کامو مسائل بزرگ فلسفی دوران ما را با روشنی وسیعی طرح می‌کنند. این سه داستان قوی و منقلب‌کننده با احوال آدمی وزین شده‌اند و با فضاسازی، غنی. در آنها کارگری سال‌خورده، زنی که به سفر در شمال افریقا دست زده و معلم یک مدرسه که مسئولیت انتقال یک زندانی را دارد، هریک با بحران‌ها‌ی اخلاقی خود رودررو می‌شوند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

فرید مرادی

کالیگولا

انتشارات مجید منتشر کرد: شگفت آور است که امپراتوری رم با آن همه عظمت، با آن همه فرهنگ و تمدن، با بنیاد نهادن حکومت دمکراسی جهان، بارها خود را دست و پا بسته در اختیار خونخواران وحشی و دیوانه‌ای مانند نرون، کالیگولا-جوانی روان‌پریش، خودستا، بی‌رحم و آدمکش-و غیره گذاشته است. ولی کامو در این نمایشنامه و با برگزیدن صحنه‌هایی چند از دوران حکم‌روایی کوتاه کالیگولا، همان خط سیر فکری خودش را دنبال می‌کند، یعنی مبارزه با ظلم و زور و استبداد. راهی که در طول عمر کوتاهش یک لحظه ترک نکرد و در همه آثارش آن را منعکس کرد. فروشگاه اینترنتی نیک بوک

پرویز شهدی

بیگانه (شومیز)

انتشارات نگاه منتشر کرد: کامو در مقدمه‌ای بر این رمان می‌نویسد: دیرگاهی است که من رمان «بیگانه» را در یک جمله که گمان نمی‌کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده‌ام: «در جامعه ی ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می‌کند.» منظور این است که فقط بگویم قهرمان داستان از آن رو محکوم به اعدام شد که در بازی معهود مشارکت نداشت. در این معنی از جامعه خود بیگانه است و از متن برکنار؛ در پیرامون زندگی شخصی، تنها و در جستجوی لذت‌های تن سرگردان. از این رو خوانندگان او را خودباخته‌ای یافته‌اند دستخوش امواج.چگونه باید قهرمان این داستان را درک کرد که فردای مرگ مادرش ( حمام دریا می گیرد، رابطه نامشروع با یک زن را شروع می کند و برای اینکه بخندد به تماشای یک فیلم خنده دار می رود ) و یک عرب را ( به علت آفتاب ) می کشد و در شب اعدامش در عین حال که ادعا می کند ( شادمان است و باز هم شاد خواهد بود ) آرزو می کند که عده تماشاچی ها در اطراف چوبه دارش هر چه زیادتر باشد…داستان روایتِ زندگی، جنایت و افکارِ فردی به‌نامِ مورسو است که ابتدا مادرِ خود را از‌دست‌می‌دهد و سپس به‌طورِ نا‌خواسته‌ای به قتلِ یک عرب انگیخته می‌شود و…مرسو مرتکب قتلی می‌شود و در سلول زندان در انتظار اعدام خویش است. داستان در دهه ی 30 در الجزایر رخ می‌دهد.داستان به دو قسمت تقسیم می‌شود : در قسمت اول مرسو در مراسم تدفین مادرش شرکت می‌کند و در عین حال هیچ تأثر و احساس خاصی از خود نشان نمی‌دهد. داستان با ترسیم روزهای بعد از دید شخصیت اصلی داستان ادامه می‌یابد. مرسو به عنوان انسانی بدون هیچ اراده به پیشرفت در زندگی ترسیم می‌شود. او هیچ رابطه ی احساسی بین خود و افراد دیگر برقرار نمی‌کند و در بی تفاوتی خود و پیامدهای حاصل از آن زندگی اش را سپری می‌کند. او از این که روزهایش را بدون تغییری در عادت‌های خود می‌گذراند خشنود است.همسایه ی مرسو که ریمون سنته نام دارد و متهم به فراهم آوردن شغل برای روسپیان است با او رفیق می‌شود. مرسو به سنته کمک می‌کند یک معشوقه ی او را که سنته ادعا می‌کند دوست دختر قبلی او است به سمت خود بکشد. سنته به آن زن فشار می‌آورد و او را تحقیر می‌کند. مدتی بعد مرسو و سنته کنار ساحل به برادر آن زن(«مرد عرب») و دوستانش برمی خورند. اوضاع از کنترل خارج می‌شود و کار به کتک کاری می‌کشد. پس از آن مرسو بار دیگر «مرد عرب» را در ساحل می‌بیند و این بار کس دیگری جز آن‌ها در اطراف نیست. بدون دلیل مشخص مرسو به سمت مرد عرب تیراندازی می‌کند که در فاصله ی امنی از او از سایه ی صخره‌ای در گرمای سوزنده لذت می‌برد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک