آنا کاری نینا (2 جلدی)

انتشارات علمی فرهنگی منتشر کرد:تالستوی، خدای هنر است.داستایفسکی آنا کاری نینا از بزرگترین عاشقانه های ادبیات جهان است .ولادیمیر نابوکافآنا کاری نینا بهترین رمانی است که تاکنون نوشته شده است .اورهان پاموکآنا کاری نینا را نه به عنوان یک اثر هنری، که مانند بخشی از حیات باید در نظر گرفت.متیو آرنولدفروشگاه اینترنتی نیک بوک

حمیدرضا آتش برآب

حمیدرضا آتش‌برآب (متولد مرداد ۱۳۵۶ در اهواز) مترجم ایرانی و پژوهشگر زبان و ادبیات روسی است. او دانش‌آموخته دانشگاه دولتی مسکو است.

ناشناس

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد: کتاب «ناشناس» اثر فیودار داستایِفسکی حکایت شیادی و خودکامگی. کتاب «ناشناس»، با عنوان اصلی Село Степанчиково и его обитатели، یک رمان هجایی و طنزآمیز است که خودکامگی و حقه‌بازی را در ابعادی مینیاتوری اما قابل تعمیم به ابعاد وسیع و جهانی به تصویر می‌کشد. کتاب «ناشناس» رمانی است که داستایفسکی طنزِ سیاه و آشوبگرِ خود، چیره‌دستی‌اش در شخصیت‌پردازی و مهارتش در هجوِ ناسازی‌های جهان و آدمیان را استادانه به نمایش می‌گذارد. کتاب «ناشناس» نوعی روانشناسی خودکامه و خودکامگی است و روانشناسی آدمیانی که گرفتار و بازیچه و سرسپردۀ خودکامگان می‌شوند. داستایفسکی در این رمان، رَوَندِ پدید آمدن یک خودکامه و بسطِ خودکامگی و شیوۀ سلطۀ یک فردِ مستبد بر دیگران را با ظرافت ترسیم می‌کند و اثری ارائه می‌دهد که نه‌فقط هجوِ روسیۀ قرن نوزدهم که هجوِ تمامی حاکمیت‌های استبدادی و خودکامه در همۀ زمان‌هاست. کتاب «ناشناس» رمانی است که به‌گفتۀ لی‌یا روزِنبلوم «با پارودی چندلایه‌اش وجه ممتاز طنز داستایِفسکی را آشکار می‌کند.» گفتنی‌ست که داستایفسکی رمان «ناشناس» را در سال‌های پایانی تبعید خود نوشته است. متن اصلی رمان «ناشناس» اولین بار در سال 1859، در مجلۀ «یادداشتهای میهنی» منتشر شده است.مروری بر کتاب «ناشناس» همان‌طور که در مقدمۀ ترجمۀ فارسی کتاب «ناشناس» اشاره شده است، در این رمان با «یکی از بی‌رحمانه‌ترین آثار داستایِفسکی» و با «ماجرای به‌ظاهر پیش‌پاافتادۀ پدیدآمدن شارلاتانها و خودکامگان» مواجهیم. داستایفسکی در کتاب «ناشناس» به مسئلۀ شَر می‌پردازد؛ مسئله‌ای که در آثار دیگری از داستایفسکی نیز با آن مواجهیم و یکی از مضامین اصلی آثار او به‌حساب می‌آید. در کتاب «ناشناس» همچنین، باز آن‌گونه که در آثاری دیگر از داستایفسکی هم قابل ردیابی است، مسئلۀ قدرت و نظام‌های اقتدارگرا و چگونگی شکل‌گیری آن‌ها، در هیئت داستانی که وقایع آن در یک روستا می‌گذرد، پیش کشیده می‌شود. کتاب «ناشناس» البته یک رمان سیاسی، در معنای متعارف آن، نیست اما آن‌چه داستایفسکی در این رمان، در هیئت یک زندگی دهقانی و یک ملک اربابی و آدم‌های ساکن این ملک، به نمایش می‌گذارد، مُشتی است نمونۀ خروار و نمود و تصویری مینیاتوری است از جامعه‌ای بزرگتر که مناسبات آن حول محور خودکامگی و یک حاکم و زمامدارِ مستبد طراحی شده و شکل گرفته است. داستایفسکی در کتاب «ناشناس»، به‌شیوه‌ای طنزآمیز و هجایی و صریح، نشان می‌دهد که یک خودکامه، به‌لحاظ روانشناختی، چگونه آدمی است و خودکامگی او از چه سرچشمه می‌گیرد و سازوکار این خودکامگی چیست و خودکامه چگونه می‌تواند دیگران را به سلطۀ خود درآورد. اینکه تحقیر چگونه به خودکامگی می‌انجامد و فردِ تحقیر شده چگونه تبدیل به مستبد و خودکامه‌ای دروغزن و دغلباز و شیاد تبدیل می‌شود، یکی از مضامین اصلی کتاب «ناشناس» است. داستایفسکی همچنین در کتاب «ناشناس» سازوکار سرکردگی و سرسپردگی را، با مقابل هم قرار دادن یک شخصیت خودکامه و یک شخصیت سرسپرده، به نمایش می‌گذارد. شخصیت اصلی کتاب «ناشناس» فردی به نام آپیسکین است؛ فردی غلط‌انداز و با شمایلی روشنفکرانه که با خودکامگی، فردی دیگر به نام روستانیف را سرسپردۀ خود کرده و در ملک او جا خوش کرده و بر او فرمان می‌راند. حول محور این دو شخصیت است که ماجراهای طنزآمیز و در عین حال ترسناک و مخوف کتاب «ناشناس» طراحی شده‌اند. میخاییل باختین، نظریه‌پرداز بزرگ و مشهور روس و پایه‌گذار نظریه‌ای دربارۀ نسبت میان رمان و کارناوال، رمان «ناشناس» را یکی از نمودهای موقعیت کارناوالی می‌داند. باختین در این باره می‌نویسد: ««ناشناس» یک موقعیت کارناوالی است با شاهی در مرکزیت آن؛ جهانی وارونه که لغو مناسبات سلسله‌مراتبی در آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است: در میدان کارناوال، فرم خاصی از مراودۀ خویشاوندی آزاد بین آدمها حکمفرماست که در زندگی معمول و غیرکارناوالی خود با موانع صعب‌العبور طبقاتی و مالی و رسمی و خانوادگی و سنی از هم سوا افتاده‌اند.»دربارۀ فیودار داستایفسکی، نویسندۀ کتاب «ناشناس» فیودار میخایلوویچ داستایفسکی (Фёдор Михайлович Достоевский)، متولد 1821 و درگذشته به سال 1881، از بزرگترین نویسندگان کلاسیک قرن نوزدهم و از مهمترین نمایندگان عصر طلایی ادبیات روسیه است. داستایفسکی نویسنده‌ای بود با زندگی‌ای پر از اُفت‌وخیز و تلاطم. یک‌بار حتی تا دمِ مرگ و پای جوخۀ اعدام رفت اما در آخرین لحظات اعلام شد که بخشوده شده است. سال‌هایی را در سیبری زندانی بود. از بیماری صرع نیز رنج می‌بُرد و این‌ها همه، در کنار عوامل و رویدادهایی دیگر، تأثیرات خود را به‌نحوی بر جهان‌بینی و آثار داستانی‌اش به جا گذاشتند. داستایفسکی در رمان‌هایش آیندۀ جهان، برآمدن نظام‌های توتالیتر و بحرانهایی را که انسان مدرن در قرن بیستم قرار بود از سر بگذراند پیش‌بینی کرده و پرسش‌ها و تردیدهایی را دربارۀ انسان و انتخاب‌های او و نیز درباب مقولۀ خیر و شر و شک و یقین پیش کشیده که همچنان برای انسان قرنِ بیست‌ویکمی نیز مطرح است. شخصیت‌پردازی قدرتمند و ترسیم ماهرانۀ تلاطمات درونی و پیچیدگی‌ها و تناقضات شخصیتی آدم‌ها و درگیری‌شان با بحرانهای وجودی و هستی‌شناختی، از خلال قصه‌هایی جذاب و پُرکشش، از ویژگی‌های اصلی آثار شاخصِ داستایفسکی هستند. او به ویژه در رمان‌های «جنایت و مکافات»، «برادران کارامازوف»، «شیاطین» و «ابله» اوج هنر قصه‌پردازی و نیز عصارۀ جهان‌بینی خود را به نمایش گذاشته است. این رمان‌ها، با گذشت این‌همه‌سال از نوشته‌شدن‌شان، همچنان تَر و تازه و شادابند و مثل هر اثر بزرگ کلاسیک، همچنان حرفهای تازه و مهمی برای گفتن دارند. داستایفسکی روزنامه‌نگار چیره‌دستی هم بود و از سال 1861 تا 1863 ماهنامۀ «زمان» را سردبیری کرد؛ ماهنامه‌ای ادبی، سیاسی، اقتصادی و فلسفی که لئونید گروسمن در کتاب «داستایفسکی، زندگی و آثار» از آن به‌عنوان «واقعه‌ای بزرگ در تاریخ مطبوعات روسیه» یاد می‌کند و دلیل توفیق این ماهنامه را «قریحۀ شگفت‌آور داستایفسکی، شیفتگی آتشینش در طلب اندیشه‌های نو، روحیۀ مبارزه‌جوی او به‌عنوان یک نویسندۀ سیاسی و عشق بی‌آلایشش به آفریده‌های مردم خود» می‌داند. از داستایفسکی، به‌جز رمان و داستان کوتاه، نوشته‌های غیرداستانی بسیاری هم در موضوعات مختلف به جا مانده است. او همچنین مترجم آثاری از ادبیات آلمان و فرانسه بوده است.دربارۀ ترجمۀ فارسی کتاب «ناشناس» کتاب «ناشناس» با ترجمۀ حمیدرضا آتش‌برآب و پریسا شهریاری، همراه با مقدمه‌ای مفصل و نیز ضمایمی، شامل «ناشناس به‌مثابه گفتمانی جدلی»، ««لحظۀ حماسی»: داستایِفسکی به روایت اشتفان سوایگ»، «پی‌نوشت» و «ترجمه‌های مشهور»، در بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه منتشر شده است. گفتنی‌ست که عنوان اصلی کتاب «ناشناس»، چنانکه در مقدمۀ ترجمۀ فارسی این کتاب اشاره شده، «دهکدۀ ستیپان‌چیکاوا و اهالی آن» است و عنوان فرعی‌اش «از یادداشتهای یک ناشناس». اما به‌دلایلی که در همین مقدمه ذکر شده است، در ترجمۀ فارسی این رمان، نام «ناشناس» بر آن گذاشته شده است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

زائر افسون شده

انتشارات ماهی منتشر کرد: ایوان سیوِریانیچ فلیاگین، رعیت ساده‌دل و جنگجویی سالک، داستان نیم‌قرن زندگی خود را به گونه‌ای عارفانه بازگو می‌کند: رام کردن اسبان وحشی، پیروزی بر قهرمان استپ‌ها، چیرگی بر وسوسه‌ی افسون زن، قربانی‌قراردادن خود برای نجات نزدیکان، حماسه‌آفرینی در جنگ و عذاب اسارت، تعمید کودکان، ستیز با ابلیس و پیشگویی سرنوشت کشور. مادرش نذر می‌کند تا او را به خدمت خدا بسپارد و پسر سعی دارد سوگند او را نقض کند و راه دنیا را برمی‌گزیند. با این حال شیفتگی‌های معنوی در ضمن این‌که او را از هلاکت می‌رهاند، از پس مرگی محتوم به صومعه می‌رساند، گرچه در آخر عیان می‌شود که علت اصلی آن گرسنگی و بی‌خانمانی است. ماکسیم گورکی در چند جا لسکوف را استاد زبان روسی خود دانسته و در جایی هم گفته است که لسکوف، خود آن زائر افسون‌شده و شوریده‌ی زندگی و سخن است.نیکالای سمیونوویچ لسکوف، نویسنده و روزنامه‌نگار روس، در چهارم فوریه‌ی 1831 در گاروخووو در نزدیکی آریول به دنیا آمد. پدرش در 1839 از خدمت دولتی کناره گرفت و ملک کوچکی خرید، اما عملاً ثابت شد که این ملک کوچک‌تر از آن است که پاسخگوی نیازهای خانواده باشد(لسکوف بزرگ‌ترین فرزند در میان هفت فرزند خانواده بود). پدر در 1848 درگذشت و مسئولیت خانواده به دوش مادرش افتاد. لسکوف مدتی با خاله‌زاده‌هایش تعلیم خصوصی می‌گرفت. او در 1841 وارد دبیرستان محلی آریول شد و تا 1846 در آن‌جا ماند. در این سال، پیش از به پایان بردن دوره‌ی رسمی تحصیلات، آن‌جا را ترک کرد. کل آموزش رسمی او محدود به همین می‌شد. پس از آن در یکی از دادگاه‌های جنایی آریول با سمت منشی استخدام شد، اما در 1849 او را به کی‌یف منتقل کردند تا به عنوان مأمور سربازگیری به کار بپردازد. در کی‌یف او افق فکری‌اش را از طریق ارتباطات اجتماعی و مطالعات وسیع بسیار گسترش داد. لسکوف در 1853 ازدواج کرد، ازدواجی که عملاً ثابت شد چندان عاقلانه نبوده است. سال‌ها بعد همسرش در تیمارستان بستری شد. ازدواج غیررسمی بعدی او نیز پس از ده سال سرانجام ناخوشی داشت. لسکوف در 1857 از خدمت دولتی کناره گرفت و به خدمت یکی از بستگان سببی‌اش درآمد. در این دوره تا 1860 به اقتضای کارش به اقصا نقاط روسیه سفر کرد که مواد و مصالح زیادی برای نوشته‌های بعدی او فراهم آورد. او نوشتن و نشر آثارش را از 1860 آغاز کرد، البته نخست صرفاً در کار روزنامه‌نگاری بود. لسکوف که سال‌ها از بیماری قلبی در عذاب بود، ناگهان در 21 فوریه‌ی 1895 درگذشت. شهرت او در زمان حیاتش چندان زیاد نبود؛ یکی از این جهت که همرنگی سیاسی با زمانه‌اش نداشت و دیگر از این جهت که بهترین آثارش داستان‌های کوتاه بودند و نه رمان‌های بلند. پس از مرگش شهرتش رو به فزونی نهاد و نسل‌های بعد بیش‌تر قدر ابتکارات کلامی و قریحه‌ی عظیم داستان‌گویی‌اش دانستند. بسیاری از نویسندگان بعدی، از جمله ریمیزوف، زامیاتین و زوشنکو، از لسکوف الهام گرفته‌اند.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

یادداشت‌های اینجانب

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:یادداشت‌های اینجانب اولین بار در 1908 و در مجموعه آثار ششم انتشارات شیپوفنیک منتشر شد. رمان مثل اغلب آثار رازآلود لیانید آندری یف با واکنش‌های متعدد و گوناگونی در مطبوعات مواجه شد و منتقدان درباره شخصیت اصلی داستان نظرات کاملا متناقضی داشتند. آندری یف در قسمتی از مصاحبه بلندش با ایزمایلاف، منتقد مشهور روس، درباره قهرمان اثرش گفته است: می‌پرسید قهرمان یادداشت‌های اینجانب که خود را قربانی یک خطای قضایی می‌داند، واقعا قاتل است یا نه؟ خود من اوایل به بی‌گناهی‌اش اطمینان داشتم، اما از مقطعی انگار به او مشکوک شدم. بله، من واقعا به این پیرمرد قصه‌مان که تقریبا در هر صفحه با اطمینان عجیبی از بی‌گناهی خود دم می‌زند، قدری مشکوکم و تعجب هم نکنید که خودم چندان مطمئن نیستم… چون واقعا خود را در پاسخ به پرسش شما صاحب نفوذی بیش از هر آدم عادی دیگری نمی‌دانم.فروشگاه اینترنتی سی بوک

دوبروفسکی

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:کتاب «دوبروفسکی» اثر آلکساندر پوشکینیک شاهکار از ادبیات کلاسیک روسیه. کتاب «دوبروفسکی»، چنانکه در یادداشت ابتدای ترجمۀ فارسی این رمان اشاره شده، به‌باور منتقدان بزرگی نظیر بلینسکی و چیرنی‌شِفسکی، در کنار رمان «دختر سروان» و منظومۀ «سوارکار مفرغی»، جزو بهترین و مهمترین آثار آلکساندر پوشکین است.متن اصلی کتاب «دوبروفسکی» اولین بار در سال 1841، چند سال بعد از مرگ پوشکین، منتشر شد و پوشکین نتوانست بیشتر روی این رمان کار کند و به تصحیح و بازنویسی‌اش بپردازد اما همین نسخه‌ای که از این رمان به جا مانده، آن را در فهرست بهترین آثار ادبیات کلاسیک روسیه نشانده است.کتاب «دوبروفسکی» یک رمان ماجراجویانه و ملودرام دربارۀ ظلم و زورگویی و عواقب رنج‌بار آن برای انسانی نجیب‌زاده اما فقیر است که زیر بار ستم و تحقیر از جانب همسایۀ ثروتمند و قدرتمند خود نمی‌رود و زبان به تملق او نمی‌گشاید و این باعث تلخکامی‌اش می‌شود و زندگی پسر او را نیز با تلخکامی مواجه می‌کند.پوشکین داستان کتاب «دوبروفسکی» را گویا براساس سرگذشت ملّاکی فقیر از بلاروس، به نام آستروفسکی، نوشته است که براثر نزاع با همسایه، زمین‌هایش را از دست می‌دهد و فقط تعدادی رعیت در کنارش می‌مانند و کارش به سرقت و راهزنی می‌کشد.براساس کتاب «دوبروفسکی» اُپِرا، فیلم و سریال هم ساخته شده است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

داستان هفت نفری که به دار آویخته شدند

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد :از آنجایی که وزیر خیلی خیکی و رو به سکته بود، با نهایت احتیاط اجتناب از واردآوردن هر نوع هیجان مخاطره‌آمیزی اطلاع دادند سوء قصدی بسیار جدی نسبت به او در حال شکل‌گیری است. با مشاهده این که وزیر خبر را به راحتی و حتی با لبخندی پذیرا شد جزئیات را هم به او گفتند: سوء قصد از قرار باید صبح فردا وقتی دارد با متن سخنرانی‌اش خارج می‌شود به وقوع بپیوندد؛ چند تروریست که پیش از این به واسطه‌ی یک جاسوس، لو رفته و حالا دیگر تحت نظر کارآگاهان پلیس‌اند رأس ساعت یک بعدازظهر با اسلحه و بمب دستی جلو در ورودی در کمین او خواهند بود و همانجاست که دستگیر خواهند شد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

زندگی واسیلی

رمان زندگی واسیلی، مانند دیگر کتاب‌های ادبیات روسیه، به درکِ مصائب در زندگی انسان‌ها می‌پردازد. آندری‌یف این رمان را از زاویه‌ی سوم‌شخص نوشته است؛ زاویه‌ی دیدی هوشمندانه برای القای رنج و اندوه واسیلی، بدون هیچ قضاوتِ تحمیل‌شده‌ای به مخاطب است.
الگا کنیپر، همسر آنتون چخوف، واکنش او را پس‌از خواندن این رمان چنین توصیف می‌کند: “من را صدا کرد و با حالتی فریبنده و انگاری شاد، در‌حالی‌که یک‌چشمی‌خیره مانده بود گفت که هیچ می‌دانی چه وحشتی الآن به جانم افتاد؟ وای، چه کابوسی بود، این رمان!”

این رمان مواجهه‌ای با درکِ اندوه بین زمان و مکان است. اندوهی که گاهی تیشه به ریشه‌ی آدمی‌می‌زند و او را از تلاش برای زیستن باز می‌دارد.
این اثر روایتی از مواجهه‌ی انسان با اندوه است. شاید برگ برنده‌ی آندری‌یف در روایت این رنج همین یک کلمه باشد: تقدیر. مفهومی‌که تمام انسان‌ها از آغاز دست‌به‌گریبانِ آن بوده‌اند. کشمکشِ سخت و تحمل‌ناپذیر، برای واسیلی فیوِیسکی نیز روبه‌رو شدن با تقدیر خویش است.

شبهای روشن با یک تفسیر بلند (گالینگور)

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد: شب ، شب دل انگیزی بود خواننده عزیزم، از آن شب‌های به یادماندنی که تنها در روزگار جوانی بر آدمی می‌گذرد. آسمانی چنان پرنور و پرستاره که با دیدنش ناخواسته از خودت می‌پرسیدی واقعاً چه طور این همه آدم عبوس و از خودراضی می‌تواند زیر سقف آن زندگی کند؟ البته که خواننده عزیزم این هم یکی از سوداهای خاص جوانی وآن هم، اوان جوانی است ولی ای کاش خدا چنین خیالاتی را بیشتر به سر بنده‌اش بیندازد...فروشگاه اینترنتی نیک بوک

خنده سرخ

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد: خنده سرخ نخستین بار در 1905 و در ویژه نامه مجله دانش روسیه که به‌یاد آنتوان چخوف تقدیم شده بود، در کنار آثار ارزشمندی از گورکی و کوپرین و بونین به انتشار رسید (چخوف در 1904 و پیش از پایان خنده سرخ فوت کرد.) اثر را ماکسیم گورکی ضمن نامه‌ای به آندری یف بسیار ستود و آن را به غایت مهم و بهنگام و گیرا دانست. رمان بر خوانندگان و منتقدان روسی تاثیر چشمگیر و حیرت آوری داشت و بلافاصله در همان سال به چندین زبان ترجمه شد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

دختر سروان

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:اولین رمان تاریخی ادبیات روسیه. رمان «دختر سروان»، با عنوان اصلی Капитанская дочка، از آن دست آثار ادبی است که، علاوه بر ارزش‌های ادبی‌شان، واجد ارزشی تاریخی‌اند چرا که معرف طلیعۀ شکل‌گیری ادبیات یک ملت، یا یک نوع خاص ادبی در یک سرزمین، هستند و دوره‌ و مرحله‌‌ای مهم از تاریخ ادبیات یک ملت را نمایندگی می‌کنند.رمان «دختر سروان» آلکساندر پوشکین در زمانی نوشته و منتشر شد که هنوز بسیاری از آثاری که آن‌ها را به‌عنوان شاهکارهای داستان‌‌نویسی روسی می‌شناسیم پدید نیامده بودند و از این لحاظ می‌توان این رمان را یکی از نخستین آثار سنت مشهور داستان‌نویسی روسیۀ قرن نوزدهم به‌شمار آورد؛ سنتی که با نویسندگانی چون تالستوی و داستایفسکی و چخوف و... ادامه یافت و به اوج رسید.در ستایش رمان «دختر سروان» بسیار گفته‌اند. نیکلای گوگول، که خود یکی از بزرگترین قصه‌نویس‌های کلاسیک روسیه و جزو آغازگران داستان روسی است، دربارۀ این رمان و جایگاهش در ادبیات روسیه گفته است: «"دختر سروان" به‌حق بهترین اثر منثور روسی است. در مقایسه با آن، تمامی رمانها و داستانهای بلند ما شُله‌ای شیرین و دل‌زننده بیش نیستند. بی‌آلایشی و سادگی در این اثر به‌حدی رسیده است که خودِ واقعیت درقبال آن تصنعی و هجوآمیز به‌نظر می‌رسد.»همچنین داستایفسکیِ بزرگ در ستایش رمان «دختر سروان» و توصیف این رمان می‌گوید: «هرگز هیچ نویسندۀ روسی، چه پیش و چه پس از پوشکین، چنین صمیمانه و از دل‌وجان، خود را با خلقش پیوند نزده است. اصولاً کل داستان "دختر سروان" معجزۀ هنری است. و اگر پوشکین پای آن را امضا نزده بود، این‌طور تصور می‌شد که یک انسان عجیب‌وغریب ناظر بر وقایع بوده و آن را نوشته است. داستان آن‌قدر ساده و بی‌پیرایه است که در این معجزۀ هنر، گویی خود هنر گم شده و از بین رفته و نهایتاً به طبیعت پیوسته است».متن اصلی رمان «دختر سروان» اولین بار در سال 1836 در مجله‌ای روسی به نام «معاصر» منتشر شد. چاپ اول متن اصلی این رمان البته، به‌دلایل مربوط به سانسور در روسیۀ آن زمان، یک فصل کم داشت. این فصل اما در ترجمۀ فارسی رمان «دختر سروان» در ضمیمه‌ای با عنوان «فصل حذف‌شده» آمده است.براساس رمانِ «دختر سروان» فیلم و اُپرا و انیمیشن هم ساخته شده است.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

مرشد و مارگاریتا (پالتویی)(گالینگور)

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد: بولگاکف در این رمان، قدرت داستان‌سرایی و خیال‌پردازی شگفت‌انگیز خود را با وقایع زمانه و سرنوشت روشنفکران همعصرش در هم تنیده و یکی از مهمترین رمان‌های قرن بیستم را آفریده است. مشهورترین اثر میخاییل بولگاکف مرشد و مارگاریتا است. او نوشتن این رمان را در سال 1928 آغاز کرد و بعد از چندین بار بازنویسی، آن را در 1940، تنها چند هفته پیش از مرگش به اتمام رساند. مرشد و مارگاریتا تا سال‌ها به دلیل خفقان سیاسی و فرهنگی اتحاد جماهیر شوروی مجال انتشار نیافت و 27 سال پس از مرگ بولگاکف بود که نسخه‌ای سانسورشده از آن منتشر و با استقبالی گستره مواجه شد. از دیگر آثار او می‌توان به «دل سگ»، «گارد سفید» و یادداشت‌های روزانه یک پزشک جوان» اشاره کرد.فروشگاه اینترنتی نیک بوک

عصر طلایی و عصر نقره‌ای (شعر روس)

نشر نی منتشر کرد: «عصر طلایی» نام دوره‌ای از شعر روسی است که پس از شکل‌گیری در قرن هجده، در نیمه? اول قرن نوزدهم به اوج شکوفایی می‌رسد و شعر اروپا را تسخیر می‌کند، این موج ادبی پس از سکونی چند در اواخر قرن نوزدهم دیگربار گردن می‌افرازد و تا اواسط قرن بیستم با عنوان «عصر نقره‌ای» به حیات شگرفش ادامه می‌دهد و بر بسیاری از جریان‌ها و مکاتب شعری جهان، تأثیری ژرف داشته و دارد... اگرچه منتقدان ادبیات روسیه هنوز هم بر سرِ حدود تاریخی این دو عصر فرضی اختلاف‌نظر دارند، اما مجموعه? حاضر با عنوان فرعی دو قرن شعر روس، که اثری‌ست در حال گسترش، پس از پژوهش شایسته? آرای گوناگون، با نظر و سلیقه? نهایی خودِ مترجم، انتخاب و طبقه‌بندی شده است و ضمن حفظ روند تاریخی، با معرفی مهم‌ترین شعرا، شعرها، مکاتب و برخی نظریاتِ انتقادی، به شعر معاصر روس یا «عصر برنزی» می‌رسد. فروشگاه اینترنتی نیک بوک